مقایسه تاثیر ترکیب های ضد باکتریال جدید بر یرسینیا انتروتیکا

سابقه و هدف: یرسینیا انترولیتیکا پاتوژن مشترک و از مهمترین عوامل بروز گاسترو انترویت است که در سال های اخیر گزارش هایی از مقاومت دارویی سویه ها این باکتری از سطح جهان ارائه شده است. به علت فراگیری زیاد این پاتوژن و اهمیت آن در سلامتی و بهداشت جامعه، شناسایی و استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدید بر علیه این باکتری ضروری است. در این تحقیق به بررسی اثر ضد باکتریایی نانوذرات منیزیم، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین و گلایسین که همگی از ترکیبات ضد باکتریایی جدید از خانواده های دارویی متنوع هستند بر علیه یرسینیا انترولیتیکا پرداختیم.مواد و روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، پس از تهیه ترکیبات، جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی این ترکیبات از روش انتشار در دیسک جهت اندازه گیری قطر هاله مهار رشد، از روش براث میکرو دایلوشن جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (mic) و همچنین از روش تعیین حداقل غلظت کشندگی (mbc) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های آماری با آزمون های آماری t.test و anova در نرم افزار spss نسخه 19 انجام شد .یافته ها: نتایج عدم اثر مهاری نانوذرات منیزیم، مشتقات ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین، گلایسین و برخی مشتقات تیازول را بر یرسینیا انترولیتیکا نشان داد. تنها اثر ضد باکتری مشتق c7 تیازول با قطر هاله مهار رشد 0/1 ± 6/3 میلی متر، mic 512 و mbc 1024 میکروگرم بر میلی لیتر با 0/05 >valuep بر این باکتری ثبت شد.نتیجه گیری و توجیح ها: به نظر می رسد با اثر مهاری مشتق تیازول بر روی یرسینیا انترولیتیکا، بررسی اثر این مشتق بر روی سویه های مقاوم این پاتوژن و اثرات درمانی و سمیت این ترکیب روی حیوانات آزمایشگاهی در مطالعات آتی ضروری است.