شناسایی و تحلیل پیشران‌های توسعه کشاورزی حفاظتی در ایران

کشاورزی حفاظتی به‌عنوان رویکردی چندبعدی در راستای استفاده پایدار از منابع آب و خاک و دستیابی به تولید پایدار شناخته شده است.پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل پیشران های توسعه کشاورزی حفاظتی در ایران به روش آمیخته اکتشافی انجام شد. در بخش کیفی، 47 پیشران در قالب هشت گروه اصلی به روش تحلیل محتوای منابع و داده های حاصل از32 مصاحبه نیمه ساختار یافته با صاحب نظران کشاورزی حفاظتی شناسایی شدند. سپس به‌منظور تایید پیشران­های شناسایی شده از روش تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم استفاده شد. جامعه آماری این بخش، اعضا کمیته های فنی، اعضا پایگاه های تحقیقاتی کاربردی و آموزش و ترویج کشاورزی حفاظتی و کارشناسان اجرایی سازمان های جهاد کشاورزی بودند که با استفاده از فرمول کوکران نامحدود و روش نمونه‌گیری غیر تصادفی هدفمند، 264 تن انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ای که برمبنای نتایج مرحله کیفی طراحی شده بود، گرد‌آوری شد. روایی پرسشنامه توسط پانل متخصصان و پایایی آن به وسیله ضریب آلفا کرونباخ تایید شد (0/87 تا 0/92). مقادیر شاخص میانگین واریانس استخراج شده (ave) برای هر یک از سازه های مدل، بیشتر از 0/5 و مقادیر ضریب پایایی ترکیبی (cr)، بیشتر از 0/7 بدست آمد که نشان دهنده عملکرد مناسب بخشاندازه گیریمدلاست. بر اساس نتایج بدست آمده،عوامل فرهنگ سازی در سطح ملی و محلی، نهادی، سیاست‏ گذاری و برنامه ریزی، مداخلات بازار و زیرساختی، آموزشی و ترویجی، حمایتی و تحقیق و توسعه به ترتیب موثرترین پیش برنده‌های توسعه کشاورزی حفاظتی هستند.