نقش سرمایه‌ اجتماعی در توسعه گردشگری طبیعی مردم‏نهاد از دیدگاه روستاییان استان مازندران

با توجه به ظرفیت‏ های طبیعی و فرهنگی منحصر به فرد استان مازندران، می ‏توان گردشگری طبیعی مردم‏ نهاد را مد نظر قرار داد. گردشگری طبیعی مردم‏ نهاد مستلزم مشارکت، تعامل و اعتماد مردم روستایی است که به‌عنوان ابعادی از سرمایه اجتماعی محسوب می‏شوند. هدف از این پژوهش که به روش پیمایش صورت گرفت، تعیین نقش سرمایه اجتماعی در توسعه گردشگری طبیعی مردم‏نهاد از دیدگاه روستاییان استان مازندران بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، از نوع کاربردی و به لحاظ تحلیل داده ‏ها، از نوع توصیفی ـ همبستگی است. ابزار جمع ‏آوری داده‏ ها پرسشنامه‌ای بود که روایی آن با استفاده از نقطه نظرات پانلی از متخصصان دانشگاهی در عرصه ترویج و آموزش کشاورزی و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری محقق گردید. پایایی دسته گویه‏ های آن نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (0/93≥α≥0/60). جامعه آماری پژوهش شامل کلیه روستاییان مناطق روستایی هدف گردشگری طبیعی استان مازندران (19345=n) بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 207 نفر برآورد گردید که با استفاده از روش نمونه‏ گیری تصادفی طبقه‏ ای با انتساب متناسب، انتخاب شدند. نتایج آمار استنباطی حاکی از آن بود که بین دیدگاه روستاییان از سرمایه اجتماعی و دیدگاه آن‏ ها پیرامون امکان توسعه گردشگری طبیعی مردم‏ نهاد رابطه مثبت و معنی‏ داری در سطح یک درصد خطا وجود دارد (0/783=r). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرمایه اجتماعی، می‌تواند 65 درصد از تغییرات متغیر دیدگاه روستاییان نسبت به امکان توسعه گردشگری طبیعی مردم‏نهاد را تبیین نماید. در پایان، بر اساس یافته‏ های پژوهش، پیشنهادهایی ارائه شده است.