ارزیابی و سنجش پایداری زراعت برنج با استفاده از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره (مورد مطالعه: شهرستان رضوانشهر)

برنج نقشی اساسی در تامین امنیت غذایی کشور و همچنین اقتصاد کشاورزی استان گیلان و شهرستان رضوانشهر در این استان دارد. مقاله حاضر به ارزیابی پایداری زراعت برنج در شهرستان رضوانشهر، با توجه ویژه به اهمیت منابع آب و خاک در  این رابطه، می‌پردازد. جامعه‌ی آماری، کشاورزان برنج‌کار شهرستان بوده و داده های مورد نیاز بصورت ترکیبی از داده‌های دست اول و دست دوم، از طریق عملیات میدانی و مراجعه به سازمان‌های مرتبط، جمع‌آوری شده است. متغیر های تحقیق شامل ویژگی ها و وضع موجود بهره برداری از منابع آب و خاک منطقه در رابطه با کشت برنج و نحوه و میزان رعایت برخی اصول پایداری کشاورزی در منطقه می‌باشد. با پردازش‌های چند مرحله‌ای روی داده‌های جمع آوری شده و تهیه شاخص های مناسب، تحلیل‌های نهایی با استفاده از روش های تحلیل تصمیم چند معیاره صورت گرفته است. نتایج حاکی از تفاوت های منطقه ای در رابطه با پایداری زراعت برنج در شهرستان مورد مطالعه است به گونه ای که در دهستان های دارای شالیزار شهرستان، دهستان خوشابر در سطح پایدار، دهستان گیلدولاب در سطح نیمه پایدار و دهستان دیناچال در سطح ناپایدار قرار دارند. به علاوه، تجزیه و تحلیل شاخص های نهایی هرکدام از سه حوزه ی کلی «پایداری منابع آب»، «پایداری منابع خاک» و «اصول کلی پایداری کشاورزی»، تغییر پذیری و تفاوت های منطقه ای بیشتری را در رابطه با پایداری زراعت برنج و بهره‌برداری از منابع پایه کشاورزی در سطح شهرستان نشان می دهد.

Evaluation of Rice Production Sustainability Using Multi Criteria Decision Making Methods: The case of Rezvanshahr County

Rice production considered as the base of agricultural economy in Gilan province. In this province, more than 180 thousand rice farmers utilize more than 200 thousand hectares of fertile lands, each year. Gilan province with 86.31% of the area under rice cultivation has a major role in national food security. Rezvanshahr has remarkable contributions in respect to agricultural production, especially rice in this province. Present article focuses on evaluating and assessing the sustainability of rice farming in this county, given the importance of soil and water resources in sustainable agriculture and due to the scarce agricultural water resources, particularly for rice production. The study population has consisted of rice farmers. Data were collected from primary and secondary references and connect to related organizations Research variables include dimensions of soil and water resources utilization and its sustainability in rice farming around the region. Data processed by applying multicriteria decision analysis methods in several stages to provide appropriate indicators for final analysis. Results indicate regional differences in relation to the sustainability of rice farming in the region, so the rural districts with rice fields, including Khoshabar, Gildoulab and Dinachal, placed in sustainable, quasisustainable and unsustainable situations, respectively. More analysis of final indicators showed greater variability and regional differences with regard to the sustainability of rice farming and utilization of the fundamental soil and water resources in the region.