واکاوی پذیرش کمباین کاه خردکن در مدیریت بقایای گیاهی

چکیدهمدیریت بقایای گیاهی یکی از جنبه های مهم کشاورزی حفاظتی است. امروزه آنچه به عنوان روش مرسوم و تحت کشاورزی متداول برای کنترل بقایای گیاهی و آماده سازی زمین برای کشت دوم انجام می شود سوزاندن بقایای گیاهی است. هدف کلی این پژوهش واکاوی موردی روند پذیرش کمباین کاه خردکن گندم به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از آتش زدن بقایای گیاهی بود که از روش کیفی و تکنیک مطالعه موردی استفاده شد. این مطالعه در روستای حسن آباد تل کمین در شهرستان مرودشت انجام گرفته است. در این پژوهش جهت جمع آوری اطلاعات از روش نمونه گیری هدفمند و غیر احتمالی نمونه گیری افراطی استفاده شده که در مجموع 5 نفر پذیرنده و 6 نفر نپذیرنده تکنولوژی حفاظتی به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفته اند. یافته ها نشان داد که دلایل عمده گرایش اکثر کشاورزان به سوزاندن بقایای گیاهی، فاصله زمانی کوتاه برای کشت دوم، فقدان توصیه های ترویجی و نبود دستگاه مناسب برای کنترل بهینه بقایای گیاهی است که اعمال برنامه هایی چون تغییر الگوی کشت و معرفی واریته های جدید با دوره رشد کوتاه، قوانین تشویقی و تنبیهی و ارائه تکنولوژی های مناسب به کشاورزان به عنوان راهبرد عملی جهت جلوگیری از آتش زدن مزارع بیان شده است. در پایان دلایل اصلی پذیرش تکنولوژی حفاظتی و عوامل موثر در عدم پذیرش دستگاه در قالب 4 ویژگی فنی، اقتصادی، اجتماعی و آموزشی- ترویجی بیان و تفسیر شده است.