سنجش آسیب‌پذیری اجتماعی کشاورزان نسبت به خشکسالی (مورد مطالعه: شهرستان‌های کرمانشاه، جوانرود و گیلانغرب)

خشکسالی یکی از مهم‌ترین تهدیدها و بلایای طبیعی است که تاثیر قابل‌توجهی بر اکوسیستم‌ها، معیشت مردم و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها دارد.  آسیب‌پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی با توجه به محل زندگی و نوع محصول می‌تواند متفاوت باشد. لذا برای مدیریت بهتر پدیده خشکسالی و کاهش آسیب‌پذیری کشاورزان، باید مناطق آسیب‌پذیرتر مشخص گردند.این در حالی است که در اکثر مطالعات انجام شده در زمینه‎ ی آسیب‌پذیری کشاورزان نسبت به خشکسالی، به بعد اجتماعی آن کمتر پرداخته شده است. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی آسیب‌پذیری اجتماعی کشاورزان گندم‌کار نسبت به خشکسالی در سه منطقه از استان کرمانشاه بود که دارای شدت‌های متفاوت خشکسالی (شدید، متوسط و خفیف) بودند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان 375 نفر تعیین شد و نمونه‌گیری به‌صورت طبقه‌ای چند مرحله‌ای انجام شد. برای ارزیابی آسیب‌پذیری اجتماعی کشاورزان از فرمول می بار و والدز بهره گرفته شد. بر اساس نتایج می‌توان استنباط کرد که شاخص‌های تنوع محصول، مشارکت، استرس، وضعیت تغذیه، نوع سیستم آبیاری، سیستم هشدار و دانش اقدامات مقابله با خشکسالی بیشترین تاثیر را بر میزان آسیب‌پذیری اجتماعی کشاورزان داشتند. به‌علاوه، کشاورزان شهرستان گیلانغرب بیشترین آسیب‌پذیری اجتماعی را تجربه کردند.

Assessing the Social Vulnerability of Farmers towards Drought: The Case of Kermanshah, Javanrood, and GiulaneGharb Counties

Drought is one of the most important natural threats and disasters that has a significant impact on ecosystems, people’s livelihoods, and the economic and social development of the countries. Farmers’ vulnerability to drought can vary with respect to the location of living and the type of agricultural products. Therefore, most vulnerable areas should be identified to be able to better management of the drought phenomenon and mitigation of farmers’ vulnerability. However, less attention has been paid to the social dimensions of farmers’ vulnerability in the previous literature. Therefore, the main purpose of this study was to assess social vulnerability towards drought across three counties of Kermanshah Province where in the intensity of drought is extremely high, moderate, and light. The sample size was determined based on Krejcie and Morgan (n= 375) and multistage stratified sampling was performed to select the individual samples. The formula proposed by May Bar and Valdes was applied to assess the social vulnerability of farmers. According to the results, it can be mentioned that the indices crop diversity, participation, stress, nutritional status, irrigation system method, warning system, and knowledge of drought response measures had the greatest impacts on the social vulnerability of farmers. In addition, farmers of GiulaneGharb experienced the greatest social vulnerability.