تبارشناسی مطالعات استراتژیک در ایران

دانش مطالعات استراتژیک در ایران در تعامل با تحولات سیاسی- اجتماعی در سطوح داخلی، منطقه‏ای و بین‏المللی تکوین یافته و تغییر در این مولفه‏ها روند شکل‏گیری و ماهیت آن را تحت تاثیر قرار داده است. با مفروض‌دانستن رابطه دانش- قدرت، استدلال نویسنده این است که به تبع تحول از نظام سیاسی پهلوی به جمهوری اسلامی در سطح داخلی، تغییر از نظم منطقه‏ای غرب‏محور به نظم غرب‏گریز و دگرگونی نظام بین‏المللی از دوران جنگ سرد به دوران پسا جنگ سرد، امکان شکل‏گیری و تکوین مطالعات استراتژیک مبتنی بر آموزه‏های اسلامی- ایرانی بیش از گذشته فراهم شده است. در واقع، نویسنده با بررسی نحوه پیدایش و سیر تکوین مطالعات استراتژیک در ایران بر مبنای رویکرد سازه‏انگارانه، درصدد است نشان دهد چگونه به واسطه تحول در مناسبات قدرت داخلی، منطقه‏ای و بین‏المللی، مبانی هستی‏شناسی دانش مطالعات استراتژیک در ایران و به تبع آن، مبانی معرفتی و روشی آن دستخوش تحول و دگرگونی شده و زمینه برای سخن‌گفتن از رویکرد بومی بر مبنای مولفه‏های اسلامی- ایرانی فراهم شده است.