شکاف های قومی و خشونت در پیکارهای سیاسی

یکی از جنبه های مهم نوگرایی سیاسی را باید در حاکمیت فرهنگی مذاکره و رقابت های مسالمت جویانه در پیکارهای سیاسی دانست. مذاکره به جای خشونت و پذیرش اصل رقابت مسالمت جویانه یکی از شاخص های مهم جامعه مدنی بشمار می رود. سئوال مهم این است که چگونه خشونت در پیکارهای سیاسی جای خود را به رقابتهای مبتنی بر گفتگو و مذاکره میدهد. آیا تنها عامل به خشونت کشیده شدن قلمرو سیاست، نظام سیاسی و شکل حکومت است؟ عوامل جامعه شناختی و اجتماعی موثر بر این پدیده کدامند؟ یکی از جنبه های مهم مدرنیسم سیاسی را باید حاکمیت فرهنگ گفتگو بر جامعه دانست. گفتگو به جای خشونت و رقابت های مسالمت آمیز به جای جنگ داخلی را باید یکی از شاخص های اصلی توسعه سیاسی و جامعه مدنی قلمداد نمود.سئوال مهم این است که چگونه خشونت در پیکارهای سیاسی جای خود را به رقابت های مسالمت جویانه‌ مبتنی بر گفتگو و مذاکره می دهد؟مطالعات جامعه شناسان حاکی از آن است که علاوه بر عوامل سیاسی برخاسته از بالا، صورت بندی شکاف های اجتماعی در پایین نیز در این امر موثرند. در ایتن تحقیق، درصدد نشان دادن رابطه‌ سیستم فرهنگ مشارکت سیاسی بر یک جامعه و ماهیت شکاف های اجتماعی هستیم.فرضیه‌ تحقیق مبتنی بر این اصل است که شکاف‍های اجتماعی شکل دهنده‌‌ نوع خواسته ها و تقاضاهای گروههای مختلف اجتماعی است. در صورتی که خواسته‍های اجتماعی به گونه ای طرح شوند که اساساً گفتگو ناپذیر باشند، نمی توان چندان به پیکارهای مسالمت جویانه در صحنه‌ سیاست امیدوار بود. در این تحقیق فریضه یاد شده مورد بررسی قرار خواهد گرفت و به نوع شکاف بندی های اجتماعی در ایران عصر پهلوی نیز اشاره خواهد شد.

ethnic gaps and violence in political struggles

one of the most important aspect of political modernism is rule of &dialogue& culture in society. here, replacement of violence in political struggles with peaceful rivallry based on dialogue is the main question. are political system and government form the only factors in expansion of violence into politics? what are the social and sociological factors in this process? sociological studies show that besides political factors from the &above&, social gaps formation from the &bottom& are effective in this regard. in this research we want to show the relation between the system of political participation culture and society, and nature of social gaps. the hypothesis is social gaps form various groups’’ demands and needs. if social demands be in a nondialeclical mode, there will be no hope for peaceful struggles in politics area. such demands are rooted in gaps that we call them preferably &identical gaps&. ethnic gaps as identify gaps with regard to their post-class nature and emphasise on linguistic, racial and ethnic identities can become main factor in general mobilization of special ethnic.scholars such as steven regan show that in western societies after transition from identical gaps to economic gaps, there is peacepul political participation in place of political violence.in this article the above hypothesis will be considered and mention to various kinds of social gaps in pahlavi era.