گذار از جنبش خطی به جنبش سیال: چارچوبی برای درک دوره نهفتگی جنبش ‏های اجتماعی

این مقاله به یاری یافته‌های برآمده از مطالعات جنبش‌های اجتماعی دو ایده اصلی را می‌پرورد. نخست اینکه ما اکنون در دوره نهفتگی ناآرامی‏ های اجتماعی در  ایران به سر می‌بریم. تلاش می‌کنیم منظور از دوره نهفتگی جنبش‌ها و کارکردهای این دوره در مسیر کلی حیات جنبش‌ها را با تمرکز بر دیدگاه‌های آلبرتو ملوچی توضیح دهیم. سپس با استفاده از دیدگاه‌های ژوزف گاسفیلد و تفکیک مفهومی- نظری او بین جنبش‌های خطی و سیال، نشان خواهیم داد که اولاً مطالعه جنبش‌های اجتماعی در ایران کنونی از منظر عناصر سیالیت کارآمدی بیشتری دارد و ثانیاً مهم‌ترین ویژگی دوران نهفتگی این جنبش اعتراضی، گذار از عناصر خطی به عناصر سیال است. در بخش نتیجه‌گیری برخی ملاحظات راهبردی برای مواجهه‌ای عالمانه و کارآمد با این وضعیت پیشنهاد ‌می‏ شود.

from linear to fluid: understanding the dormant phase of the lifestyle movement

drawing on social movement research, this paper presents two main ideas. firstly, it argues that we are currently in the dormant phase of the 2022-2023 unrest, rather than its end. it explains the concept and functions of a movement’s dormant phase, with a focus on the views of alberto melucci. secondly, using joseph r. gusfield’s conceptual-theoretical distinction between linear and fluid movements, it demonstrates that: 1) studying social movements in contemporary iran is more effective when approached from a fluid perspective, and 2) the key characteristic of this protest movement’s dormant phase is its shift from linear to fluid elements. in conclusion, it offers strategic considerations for wisely and effectively dealing with this situation.