سیاست خارجی و حکم‌رانی امنیت ملی

موضوع اصلی مقاله بررسی این مسئله است که بین حکمرانی امنیت ملی و سیاست خارجی چه نسبتی برقرار است و آن‌ها چگونه بر شکل‌گیری و تکوین همدیگر اثر می‌گذارند. برای بررسی این نسبت و تاثیرگذاری آن‌ها چهار پرسش بنیادی حکمرانی امنیت طرح و چهار کارویژه سیاست خارجی تشریح شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نظام سیاسی نقش اساسی در شکل‌گیری هر دو متغیر دارد و در درون آن‌ها نظام حکمرانی امنیتی و سیاست خارجی همدیگر را تقویت کرده و تکوین می‌بخشند. آن‎ها در قالب طیفی از نظام‌های اقتدارگرا تا نظام‌های مشارکتی سامان می‌یابند. هر کدام از نظام‌های سیاسی به میزان نزدیکی به نظام اقتدارگرا یا مشارکتی گونه‌ خاصی از نظام حکمرانی امنیتی و سیاست خارجی را شکل می‌دهند که کاملاً متفاوت از همدیگر هستند. نظام‌های مشارکتی تعریف موسعی از بقا دارند و به دنبال رهایی افراد انسانی هستند و به‏ رغم تنوع تهدیدات امنیتی، مسئله‎های امنیتی محدود و از پائین به بالا دارند که با اقناع شهروندان شکل‌ می‌گیرد. دولت برای حل این مسائل به دنبال گذار از حکومت به حکمرانی است. چنین نظامی سیاست خارجی همکاری‌جویانه را در جامعه بین‌المللی پیگیری و ضمن حمایت حداکثری از امنیت شهروندان به امنیت افراد انسانی دیگر نیز توجه قابل ملاحظه‌ای دارد.

foreign policy and national security governance

the main topic of the article is to examine the relationship between national security governance and foreign policy and how they affect each other’s formation. to examine this relationship and their influence on each-other, four fundamental questions of national security governance and four missions of foreign policy have been described. the findings of the research show that the political system plays an essential role in the formation of both variables, and within them, national security governance system and foreign policy strengthen and develop each other. they are organized in the form of a spectrum from authoritarian systems to cooperative systems. each of the political systems to the degree of closeness to the authoritarian or cooperative system form a specific type of national security governance system and foreign policy, which are completely different from each other. cooperative systems have a broad definition of survival and seek the liberation of human beings, and despite the variety of security threats, they have limited and bottom-up security issues that are formed by persuading citizens. to solve these issues, the government is looking for a transition from “government” to “governance”. such a system pursues a cooperative foreign policy in the international community and while providing maximum support for the security of citizens, it also pays considerable attention to the security of other human beings.