ارزیابی حقوقی دکترین رژیم صهیونیستی در حمله به گروه‌های مقاومت در کشورهای ثالث

دکترین «نخواستن» و «نتوانستن» مورد استناد رژیم صهیونیستی در حمله به گروه ‏های مقاومت در کشورهای ثالث است. این دکترین بدین معناست که نتوانستن یا نخوانستن دولت‌های میزبان گروه‌های مقاومت در مقابله با این گروه‌ها، حق دفاع مشروعی را برای رژیم صهیونیستی در حمله به آنها ایجاد می ‏کند. این مقاله در پی بررسی چیستی دکترین فوق و ابعاد استناد به آن توسط رژیم صهیونیستی، با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اسناد و رویه‌های قضائی معتبر بین‌المللی است و بر این فرض استوار است که راهبرد رژیم صهیونیستی در قبال دکترین مذکور با ابهام ‏های مختلفی مواجه است. با استناد به ادله متعدد بیان‌شده در این مقاله، دکترین نخواستن و نتوانستن بهانه‏ ای مشروع برای توسل به زور و ارتکاب حمله مسلحانه علیه کشور میزبان گروه ‏های مقاومت نیست.

Legal evaluation of the Zionist regime’s doctrine in attacking Resistance Groups in third countries

The doctrine of &unwillingness& and &inability& is cited by the Zionist regime in attacking resistance groups in third countries. This doctrine means the unwillingness and inability of the host countries in confronting the Resistance Groups, gives the Zionist regime the permission and right to selfdefense. This article attempts to examine the nature of the above doctrine and the dimensions of its citation by the Zionist regime, using library resources and internationally recognized documents and judicial procedures. It is based on the assumption that the Zionist regime’s strategy towards this doctrine faces various ambiguities. Based on the various arguments presented in this article, the doctrine of &unwillingness& and &inability& is not a legitimate excuse to use force and carry out an armed attack against the host country of Resistance Groups.