تحول پارادایمی در معانی و دلالت ‏های مفهوم امنیت

تحول پارادایمی با تحول نظری مرزبندی مهمی دارد. این نوع تحول نه ناظر بر تحول در اجزاء نظری، بلکه ناظر بر تحول در فضای نظری است که برآیند آن، تغییر رادیکال در پیش‏فرض ‏ها و برداشت‏های زمینه‏ای است؛ امری که سرانجام نه تنها به تحول در معانی، بلکه به تحول در دلالت های مفهومی می انجامد. مفهوم امنیت ‏مانند سایر مفاهیم بسیط می ‏تواند در گذر از فرآیند «تفهم» به تکوین «فهم»‏های متفاوتی بینجامد؛ زیرا تاریخ ‏مند است و ذیل پارادایم‏های مختلف، دلالت ‏های گوناگونی به خود می‏گیرد. از این نظر، تولد مفهوم امنیت به معنای کلاسیک آن را می‏توان مقارن با پیدایش پارادایم سیاسی تلقی کرد؛ پارادایمی که در قالب آن، امنیت هم ‏ردیف حفظ نظم سیاسی و تمامیت ملتدولت بود. پس از آن، گذار از پارادایم سیاسی به پارادایم اقتصادی امنیت روی داد؛ که بیش از هر چیز در شکل «تامین اجتماعی» نمودار و در چارچوب آن، تلاش برای کاهش فاصله طبقاتی و افزایش عدالت اجتماعی به مبحث کانونی مطالعات امنیت بدل شد. از اواخر قرن بیستم به این سو، شاهد پیدایی پارادایم فرهنگی امنیت هستیم. این مقاله بر آن است که گذار به پارادایم فرهنگی امنیت، نتیجه مستقیم ورود به مرحله‏ مدرنیته متاخر است که امکان طرح نظریات نوینی دربارۀ امنیت فراهم آمد؛ که مهم ‏ترین آن، نظریه امنیت جامعوی است؛ که اطمینان‏ خاطر افراد و گروه ‏های اجتماعی نسبت به حفظ هویت و ارزش هایشان را در کانون توجه مطالعات امنیت قرار می‏دهد.

Paradigm shift in the meanings and implications of the concept of security

The concept of security, like other simple concepts, can lead to the formation of different &intellection& in the process of &understanding because it is historical and under different paradigms, it takes on different meanings. From this point of view, the birth of the concept of security in its classical sense can be considered as coinciding with the emergence of the political paradigm; A paradigm in which security was on a par with maintaining political order and the integrity of the nationstate. After that, the transition from the political paradigm to the economic paradigm of security took place; Above all, in the form of &social security&, efforts to reduce class distance and increase social justice became the focus of security studies. From the end of the twentieth century onwards, we are witnessing the emergence of the cultural paradigm of security. This article argues that the transition to the cultural paradigm of security is a direct result of the late modernization that gave rise to new theories of security, the most important part of which is the theory of community security; Which puts the confidence of individuals and social groups in preserving their identity and values in the focus of security studies.