استراتژی‏های ملت‏ سازی و توسعه ناموزون در ایران

این مقاله، رابطه میان استراتژی‏های ملت‏سازی و توسعه نامتوازن منطقه‏ای در ایران را در دوره‏های پهلوی و جمهوری اسلامی با طرح این پرسش که استراتژی‏های ملت‏سازی چه تاثیری بر نابرابری‏های منطقه‏ای در ایران داشته‏اند؟ مورد بررسی قرار داده است. فرضیه مقاله این است که به‏رغم سرشت متفاوت استراتژی‏های ملت‏سازی در دو دوره پهلوی و جمهوری اسلامی، هر دوی این استراتژی‏ها در ایجاد درجه‏هایی از توسعه نامتوازن منطقه‏ای در ایران نقش داشته‏اند. یافته‏های حاصل از این مطالعه که به روش تبیین علی مورد پردازش قرار گرفته‏اند، حاکی از این است که از میان مولفه‏ها و عناصر استراتژی ملت‏سازی در دوره‏های یادشده، عناصر مشترک مهمی مانند تمرکزگرایی سیاسی و اقتصادی و سیاست اصلاحات از بالا در ایجاد توسعه نامتوازن موثر بوده‏اند.

.Nation-building Strategies and Uneven Development in Iran

The paper considers the relationship between nationbuilding strategies and uneven regional development in Iran during Pahlavi’s era and the Islamic Republic of Iran and raises the question of effects of their strategies of nationbuilding on regional imbalances witnessed in Iran. And its main hypothesis is as follows: in spite of different results of the strategies of nationbuilding in the two eras, both of them have led, to some extent, to regional uneven development. The findings of this paper have been illustrated through causal explanation and they indicate that among different elements of strategies of nationbuilding, some common factors like political and economic decentralization, and topdown reforms have been followed in the both eras and they have been creating uneven development in Iran.