باستان‌گرایی جدید و تاثیر آن بر امنیت فرهنگی– سیاسی جمهوری اسلامی ایران

باستان‏ گرایی به‏عنوان رویدادی آرام و پیش‌رونده در جامعه ایران دلالت‌های فرهنگی، سیاسی، تاریخی و امنیتی دارد. این مقاله در پی پاسخ‌ به این پرسش است که این رویداد چه تاثیری بر امنیت فرهنگی سیاسی جمهوری اسلامی ایران خواهد داشت؟ استدلال نویسندگان این است که گفتمان باستان‌خواهی آریاگرا متفاوت از ملی‏گرایی شهروندمحور است و می‌تواند به آشوبناکی ساخت فرهنگی– سیاسی بینجامد؛ زیرا گفتمان باستان‌گرایی «کنشی تفسیری» و «روایتی ساخت‏شکن» است که از طریق «چهارچوب‏سازی»، «تاریخ‌مندی» و «بازنمایی» بسترساز مشروعیت‏زدایی و بازاندیشی هویتی می‌شود و از مجرای برساختن «هویت مقاومت» و «دگرپروری» انسجام و ثبات سیاسی– اجتماعی را تهدید می‌کند.

Neo-Archaism and Its Impact on Islamic Republic of Iran’s Cultural-Political Security

Archaism as a gradual and growing phenomenon in Iranian society have cultural, political, historical, and security implications. This articles seeks to answer how this phenomenon will impact the culturalpolitical security of the Islamic Republic of Iran. The authors argue that the Aryan archaism discourse is different than citizencentered nationalism and can lead to a chaotic politicalcultural structure. The reason is archaism discourse is an &interpretive reaction& and a &structurebreaking narrative&, which provides a platform for delegitimization and identify reassessment through &framework building&, &historicism& and &representation& and poses a threat to sociopolitical coherence and stability through promoting &resistance identity& and &heterotrophism&.