مدل مفهومی سازماندهی در ناآرامی‏ های خیابانی

در این مقاله تلاش شده است مدلی مفهومی برای سازماندهی در ناآرامی‏های خیابانی ترسیم شود. مسئله این پژوهش، فقدان تعریف مشترک یا بین‏ذهنی از سازماندهی و شاخص‏های آن بوده و تلاش می‏ شود ضمن تعریف سازماندهی و ارائه شاخص‏ های آن، عوامل موثر بر سازماندهی ناآرامی خیابانی نیز شناخته شود. در این پژوهش به دو سوال پاسخ داده می‏شود. اول اینکه شاخص‏های سازماندهی ناآرامی خیابانی کدامند؟ و دوم اینکه، چه عواملی بر میزان سازماندهی در ناآرامی خیابانی موثر هستند؟ برای پاسخ به این سوالات از نظریات چارلز تیلی و تدرابرت گر، مدل مفهومی برای سازماندهی ناآرامی‏ها استنباط شد. همچنین، پرسش‏نامه‏ای ارائه شد که به کمک آن امکان ارزیابی سازماندهی در هر حرکت جمعی وجود دارد. یافته‏های این پژوهش نشان می‏دهد که مهم‏ترین شاخص‏ های سازماندهی ناآرامی خیابانی عبارتند از «وجود تقسیم‏ کار و نقش ‏های تخصصی بین مخالفان»، «وجود حداقل یک خزانه عمومی از منابع عمده مانند پول، سلاح، اطلاعات یا چیز دیگری به‏ همراه مکانیسمی برای توزیع آنها» و «میزان تمایز سلسله ‏مراتبی در بین مخالفان و شکل‏گیری رهبری و کادر».

The Conceptual Model of organizing in Street Uprising

This paper attempts to draw a conceptual model for organizing street unrest. The problem with this study was the lack of a common or intersubjective definition of organizing and its indicators. In fact, this study attempts to answer two questions. First, what are the indicators of organizing street unrest? And second, what factors influence the organizing of street unrest? Charles Tilly and Ted Robert Gurr’s theories were used to answer these questions. A questionnaire was also provided to evaluate the organizing. In this paper, the pairwise comparison method was used to weight the organizing indicators. The most important indicators of organizing are: &There is a division of duties and specialized roles between the opposition&, “There is at least one public treasury of resources such as money, weapons, information or something else with a mechanism for distributing them”, “Hierarchical distinction between opposition and leadership and follower formation”.