تبیین عدالت اجتماعی در تخصیص خدمات مناطق روستایی: مطالعه موردی استان ‏های غرب کشور

پژوهش کاربردی حاضر، در راستای تحلیل وضعیت موجود برخی ازسکونتگاه های روستایی کشور، به تبیین عدالت اجتماعی در تخصیص خدمات در مناطقروستایی پرداخته و با بهره‏جویی از روش های تصمیم گیری چندشاخصه به انجام رسیده است.روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و ابزار جمع آوریبا توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر داده های ثانویه (آمارنامه سال 1390) استان هایخوزستان، ایلام، کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی بود که طی آن، 31 شاخص درابعاد مختلف استخراج و با استفاده از شیوه ویکور فازی بررسی شد. بر پایه یافته هایپژوهش، وجود یک فضای منطقه‏ای نابرابر در استان های غربی بر اثر تقسیم و تخصیصناعادلانه امکانات گواهی بر رسوخ نابرابری به درون استان ها و فاصله بسیار زیادشهرستان های برخوردار و مناطق محروم در ابعاد توسعه روستایی است، به‏گونه‏ای که از73 شهرستان واقع در محدوده مورد مطالعه، تنها مناطق روستایی شهرستان های سروآباد،دهگلان، تکاب، کامیاران، قروه، سنندج، و سقز دارای توسعه بالا در برخورداری ازامکانات و تخصیص منابع بود و سکونتگاه های روستایی 31 شهرستان در ردیف مناطق باتوسعه متوسط و مناطق روستایی 35 شهرستان غرب کشور در زمره مناطق محروم به لحاظبرخورداری از فرصت های توسعه بودند. نتایج نشان داد که برقراری عدالت اجتماعی منوطبه توزیع عادلانه و تخصیص منابع بر اساس عدالت فضایی بوده و افزایش رفاه و دسترسیبرابر به خدمات نیازمند حرکتی همگانی (به سمت کاهش نابرابری ها) و همت بیشترمسئولان برای سازمان‏دهی مجدد راهبردها، رفع تناقضات و همساز کردن مجموعه هایروستایی است.