تحلیلی بر عملکرد ترویج و آموزش کشاورزی در استان‌های کشور با استفاده از مدل موریس

ترویج و آموزش کشاورزی شامل فعالیت‌هایی است که از طریق روش‌های آموزشی، به کشاورزان در بهبود روش‌ها و فنون کشاورزی، افزایش کارآیی تولید و درآمد، بهبود سطح زندگی خود و ارتقای استانداردهای اجتماعی زندگی روستایی یاری می‌رساند و می‌تواند نقشی موثر در توسعه کشاورزی و بهبود وضعیت روستاهای کشور داشته باشد. در پژوهش حاضر، با استفاده از 26 شاخص در قالب شش گروه و با بهره‌گیری از مدل موریس، عملکرد ترویج و آموزش کشاورزی در استان‌های کشور بررسی و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که ضریب توسعه‌یافتگی خدمات ترویج و آموزش کشاورزی در استان‌ها از 58/2 تا 69/39 در نوسان است که در این میان، استان‌های مرکزی، یزد و کرمانشاه بالاترین و سیستان و بلوچستان، تهران و هرمزگان پایین‌ترین ضریب را داشتند؛ همچنین، وضعیت بیشتر استان‌های کشور به لحاظ برخورداری از خدمات ترویج و آموزش کشاورزی مناسب نبود، به-گونه ای که ضریب برخورداری هیچ استانی در سطح خیلی خوب قرار نداشت، هفت استان در سطح خوب، پانزده استان در سطح متوسط و هشت استان نیز در سطح ضعیف قرار گرفتند.