کاربرد شاخص‌ تنوع غذایی در بررسی وضعیت امنیت غذایی مناطق روستایی ایران

بررسی عملکرد تغذیه‌ای خانوارها ابزاری مناسب برای تشخیص میزان دسترسی آنها به مواد غذایی است. از این رو، برای بررسی وضعیت امنیت غذایی مناطق روستایی کشور، از سه شاخص «میانگین نسبت کفایت غذایی»، «بری» و «آنتروپی» در قالب شاخص‌های تنوع غذایی استفاده می شود. نتایج نشان می‌دهد که دهک‌های پایین درآمدی از تغذیه ای قابل قبول برخوردار نیستند و مواد مغذی به اندازه کافی به آنها نمی‌رسد؛ همچنین، گروه‌های کم ‌درآمد نسبت به گروه‌های پر‌درآمد از تنوع کمتری در مصرف اقلام خوراکی برخوردارند، که می‌توان آن را ناشی از درآمد اندک خانوارهای دهک‌های اولیه دانست. از این رو، توصیه می‌شود که دولت به شناسایی خانوارهایی بپردازد که با توجه به نقشه امنیت غذایی در کشور، نیاز به حمایت دارند و همچنین، هدفمندی نظام پرداخت یارانه را بر اساس کالاهایی که نقش اساسی در تامین انرژی هر فرد دارند، در دستور کار خود قرار دهد.