مطالعه دوگانگی در بازار کار مناطق روستایی و شهری ایران

تفکیک مکان بر حسب مناطق روستایی و شهری موضوعی است که از دیرباز، به ویژه در ادبیات جغرافیایی تجزیه و تحلیل شده است. البته در حوزه اقتصاد، می‌توان بازار کار را از مهم‌ترین بازارها قلمداد کرد و از این رو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سطح توسعه این بازار به تفکیک مناطق روستایی و شهری است. برای تعیین سطح توسعه بازار کار، از میان شاخص‌های متعدد این بازار، چهار شاخص نرخ بیکاری، سهم جمعیت دارای اشتغال ناقص، سهم شاغلان بخش صنعت، و سهم شاغلان بخش خصوصی در طول سال‌های برنامه چهارم توسعه انتخاب و برای تلفیق آنها، از روش برترین پیشنهاد از راه حل ایده‌آل استفاده می‌شود. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نه تنها سطح توسعه بازار کار مناطق روستایی و شهری دارای دوگانگی به نفع مناطق شهری است بلکه با گذشت زمان، این تمایز به سمت واگرایی بیشتر پیش می‌رود.