ارائه الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی (مورد مطالعه: روستای پیران شهرستان سرپل ذهاب)

کارآفرینی اجتماعی در صنعت گردشگری روستایی می‌تواند به ایجاد مشاغل پایدار و حفظ فرهنگ محلی کمک کند، درحالی‌که به بهبود کیفیت زندگی جامعه و جذب گردشگران به تجربه‌های اصیل و بومی می‌انجامد. هدف این پژوهش ارائه الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی است. این پژوهش، تحقیق کیفی است که ابتدا با مرور مبانی نظری و مطالعات پیشین از طریق روش تحلیل محتوای کیفی، شاخص‌های کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی شناسایی و تفسیر شدند. سپس برای تائید و اعتبارسنجی عوامل شناسایی‌ شده، این عوامل در اختیار 13 نفر از متخصصان در حوزه کارآفرینی، کارآفرینی اجتماعی و گردشگری روستایی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که الگوی کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی دارای 10 مولفه و 50 شاخص است. مولفه‌های شناسایی ‌شده عبارتند از: ایجاد ارزش اجتماعی، پایداری اقتصادی، حفاظت از محیط‌ زیست، فراهم‌سازی فرصت‌های شغلی، توسعه مهارت‌ها، همکاری با ذی نفعان، توجه به فرهنگ محلی، خلاقیت و نوآوری، مدیریت مشارکتی، توسعه زیرساخت‌ها. کارآفرینی اجتماعی در گردشگری روستایی ابزاری موثر برای توسعه پایدار جوامع محلی است. این رویکرد به ایجاد مشاغل پایدار، افزایش درآمد ساکنان و حفظ محیط ‌زیست و فرهنگ محلی کمک می‌کند. کارآفرینی اجتماعی با تمرکز بر نیازهای جامعه و استفاده بهینه از منابع، حس تعلق و مشارکت را تقویت کرده و به جذب گردشگران پایدار و بهبود کیفیت زندگی در مناطق روستایی منجر می‌شود.

investigating presentation of a social entrepreneurship model in rural tourism (case study: piran village in sarpol-e zahab county)

abstractintroductionsocial entrepreneurship in the rural tourism industry is a novel approach that aims to create social and environmental values alongside economic profit. this type of entrepreneurship can contribute to the sustainable development of local communities and improve their living conditions by establishing local businesses, increasing job creation and income generation, and preserving indigenous culture and traditions. social entrepreneurs can also develop sustainable and environmentally friendly projects that help conserve natural resources enhance cultural identity, and raiseawareness among local communities about the importance of sustainable tourism. ultimately, social entrepreneurship in rural tourism can facilitate the creation of sustainable jobs, preserve local culture, improve the quality of life for the community, and attract tourists to authentic and indigenous experiences. the aim of this research is to present a model of social entrepreneurship in rural tourism.materials and methods this qualitative study is based on applied research objectives and involves descriptive data collection. the research involved reviewing theoretical foundations and previous studies to identify indicators of social entrepreneurship in rural tourism. the study population included scientific resources related to social entrepreneurship and rural tourism from 2010 to 2022, resulting in the selection of 31 relevant articles out of 52. the delphi method was used with a statistical population of experts in entrepreneurship and tourism. sample selection in content analysis was purposive, focusing on texts most relevant to the research topic. thirteen specialists in entrepreneurship, social entrepreneurship, and rural tourism were selected to respond to the delphi questions. the study initially identified and analyzed indicators of social entrepreneurship through content analysis and then prioritized the most important dimensions in three rounds of the delphi method. data analysis involved subjective methods in content analysis and descriptive statistics such as counting, percentages, and averages in the delphi method to analyze questionnaire and interview data. the identified indicators in the delphi phase were confirmed or rejected based on expert agreement.results and discussionthe study results reveal that the model of social entrepreneurship in rural tourism consists of 10 components and 50 indicators. the identified components include creating social value, economic sustainability, environmental protection, providing job opportunities, skill development, collaboration with stakeholders, attention to local culture, creativity and innovation, participatory management, and infrastructure development.conclusionssocial entrepreneurship in rural tourism is an effective tool for the sustainable development of local communities. this approach helps create sustainable jobs, increase residents’ income, preserve the environment and local culture, and foster a sense of belonging and participation. by focusing on community needs and optimizing resource use, social entrepreneurship promotes sustainable tourist attraction and enhances the quality of life in rural areas.