الگویی برای برنامه راهبردی سامان دهی عشایر استان تهران

از آنجا که در بسیاری از مناطق جهان و از جمله در کشور ما، جامعه عشایری با تاثیرپذیری از جریان نوسازی شهری رو به افول نهاده و اسکان حمایت شده از سوی دولت ها شدت یافته است، پژوهش حاضر به تدوین برنامه راهبردی سامان دهی عشایر استان تهران می پردازد. بدین منظور، برای تعیین نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدید جامعه عشایری در قالب ماتریس swot، بررسی های لازم صورت می پذیرد و سپس، راهبردهای سامان دهی جامعه عشایری استان تهران انتخاب و عوامل چهارگانه راهبردی از سوی خبرگان جامعه عشایری تعیین می شود؛ آنگاه آزمون صحت آن از طریق توزیع پرسشنامه ای با 41 سوال در میان جامعه عشایری صورت می گیرد. مهم ترین عامل راهبردی تعیین شده بر این فرضیه تاکید می کند که راهبرد اسکان در قشلاق و کوچ در ییلاق مناسب است. در ادامه، برنامه های عملیاتی دستیابی به اهداف تعیین شده تدوین و در پایان، چشم انداز 1404 امور عشایر استان تهران ترسیم می شود.