تحلیل موانع به کارگیری مدیریت بهینه منابع آب در نظام کشاورزی ایران

آب آبیاری به مثابه منبعی ضروری در تولید و فعالیت‌های معیشتی خانوار مشارکت دارد. در سال‌های اخیر، به منظور اطمینان از کافی بودن آب برای کشاورزی، مدیریت پایدار نظام آبیاری و برآورده ساختن سایر نیازها، همواره ایجاد ارتباط میان تقاضای مصرف کنندگان و عرضه کنندگان آب ضرورت داشته است. در تحقیق حاضر، به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده می‌شود و 350 نفر از مولدان در قالب نمونه ای از مولدان شش منطقه انتخاب می‌شوند. بر اساس تحلیل عاملی، موانع موجود در به کارگیری مدیریت بهینه منابع آب کشاورزی، به ترتیب اهمیت، به چهار گروه اقتصادی و مالی، برنامه‌ریزی, آموزش و ترویج، و موانع طبیعی دسته بندی می‌شوند. کل واریانس تبیین شده از طریق این چهار عامل در عدم به کارگیری مدیریت صحیح منابع آب کشاورزی 56/40 درصد است؛ و بقیه واریانس را نیز عوامل دیگری تبیین می کنند که در پژوهش حاضر، در دسترس نبودند.