برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری روستایی با استفاده از مدل متاسوات (مطالعه موردی: روستای حیدرآباد، دهستان میشخاص)

گردشگری روستایی به‌عنوان یکی از اشکال مهم گردشگری و موتور محرکه توسعه محیط‌های روستایی از مهمترین مواردی است که نیازمند اتخاذ برنامه‌های راهبردی فضایی منسجم متناسب با شرایط بومی است. در چارچوب این برنامه ریزی، تمامی ظرفیت‌های قابل عرضه در حوزه گردشگری از طریق پیوندهای فضایی به‌صورتی یکپارچه برنامه‌ریزی شده و با در نظر گرفتن بازیگران متعدد و متفاوت توسعه این نوع گردشگری و نقش و جایگاه آنها در فرایند مدیریتی، راهبردهای از مدیریت فضایی گردشگری ارائه می‌دهد. از این‌رو هدف این پژوهش، شناسایی منابع و قابلیت‌ها و جایگاه روستا در میان سایر رقبا و ارائه راهبردهای توسعه گردشگری روستایی در منطقه مورد مطالعه است. روش پژوهش، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی– تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات و داده‌ها کتابخانه‌ای و میدانی است. جامعه آماری پژوهش گروه خبرگان در نظر گرفته شده است. در نهایت با استفاده از تکنیک متاسوات به معرفی جایگاه روستا و راهکارهای اجرایی متناسب پرداخته شده است. نتایج نشان داد که راهبردهای نظیر توسعه‌ی اکوتوریسم به‌عنوان مهم‌ترین پتانسیل درونی روستا، بابهره‌گیری از مناظر طبیعی از طریق تجهیز منطقه به اقامتگاه‌های موقتی و دائمی و غیره، تلاش برای معرفی روستا در سطح فرامنطقه‌ای به‌عنوان مرکز زردآلود و حمایت از ثبت برندسازی آن با تبلیغ و اطلاع‌رسانی وسیع، زمینه‌سازی و بهره گیری از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی از طریق اعطای تسهیلات، مشارکت دادن گردشگر در فرایند ساخت و فرآوری محصولات و حذف واسطه ها در ارائه محصولات باغی داخل روستا به بازار از جمله این راهکارها هستند.

strategic planning for rural tourism development using the meta swot model(case study: hyderabad village, mishkhas district)

rural tourism as one of the important forms of tourism and the driving force behind the development of rural environments is one of the most important issues that require the adoption of coherent strategic plans in accordance with the potentials and local conditions of the region. in the framework of this planning, all the capacities and assets that can be offered in the field of rural tourism through spatial links are integrated. also taking into account the numerous and different actors in the development of this type of tourism and their role and position in the process strategies from tourism spatial management are offered. therefore, the purpose of this study is to identify the resources and capabilities and position of the village among other competitors and to present rural tourism development strategies in hyderabad village located in mishkhas district of ilam province. the research method is descriptive analytical and the method of collecting information and data is documentary and field. the statistical population of the study has been a group of experts. finally, using the meta swot technique, the position of the village and appropriate executive strategies has been introduced. the results showed that among the investigated factors, 4 ecotourism development strategies as the most important internal potential of the village which have the most influence and weight are the use of natural landscapes by equipping the area with temporary and permanent residences, etc.; trying to introduce the village at the extra regional level as an apricot center and supporting the registration of its branding with wide publicity and information; laying the groundwork for investment and taking advantage of private sector investors by granting facilities; involving tourists in the process of making and processing products and eliminating middlemen in providing garden products from the village to the market.