تحلیل کانونی رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی و مولفه‌های پایداری فعالیت شالی‌کاران چندکاره در حوضه آبریز دشت هراز

سرمایه اجتماعی به‌عنوان شالوده و زیربنای توسعه درون‌زا در یک جامعه به‌طور عام و جامعه روستایی به‌طور خاص در نظر گرفته می‌شود. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر بررسی همبستگی کانونی بین ابعاد سرمایه اجتماعی و مولفه‌های پایداری فعالیت شالی‌کاران چندکاره در حوضه آبریز دشت هراز بود. تحقیق حاضر، از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفیپیمایشی بود و جامعه آماری آن را کلیه شالی‌کاران چندکاره در حوضه آبریز دشت هراز تشکیل می‌دهند که به علت در دست نبودن بانک اطلاعاتی مناسب، برای نمونه‌گیری، از روش نمونه‌گیری گلوله برفی استفاده شد و در نهایت، 182 شالی‌کار چندکاره شناسایی شدند و در تحقیق مشارکت کردند. نتایج نشان داد که رابطه بین متغیرهای کانونی سرمایه اجتماعی و پایداری فعالیت شالی‌کاران چندکاره 41/0 است؛ همچنین، هفده درصد از تغییرات متغیر کانونی پایداری فعالیت شالی‌کاران چندکاره با متغیر کانونی سرمایه اجتماعی تبیین می‌شود. از این‌رو، هرچه میزان مولفه‌های شناختی و ساختاری در بین شالی‌کاران چندکاره بیشتر باشد، به همان نسبت، میزان پایداری بوم‌شناختی، اجتماعی و اقتصادی بالاتر خواهد بود.

Canonical Analysis of Relationship between Dimensions of Social Capital and Sustainability Components of Pluriactive Rice Farmers’ Activity in Haraz Plain Watershed, Iran

Social capital is seen as the cornerstone of the endogenous development of a society in general and rural society in particular. Accordingly, the purpose of the present study was to investigate the canonical correlation between social capital dimensions and sustainability components of pluriactive rice farmers’ activity in the Haraz plain watershed of Iran. It was an applied research in terms of purpose and a descriptivesurvey study in terms of method. The statistical population of the study included all pluriactive rice farmers in the plain. Due to the lack of proper database, the snowball sampling method was used for sampling; finally, 182 concerned farmers were identified and participated in the study. The results showed that the relationship between the canonical variables of social capital and sustainability of pluriactive rice farmers’ activity was 0.41; also, 17 percent of the variance of the sustainability of pluriactive rice farmers’ activity was explained by the social capital canonical variable.Therefore, the higher the level of cognitive and structural components among pluriactive rice farmers, the higher the level of ecological, social and economic sustainability.