بررسی تطبیقی کاربرد شیوه‏های تصمیم‌گیری چندشاخصه در سنجش سطح توسعه‏یافتگی مناطق روستایی استان همدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی کاربرد شیوه‏های تصمیم گیری چندشاخصه topsis، saw و تاکسونومی در سنجش سطح توسعه‏یافتگی دهستان های استان همدان انجام شد. بدین منظور، 53 متغیر در قالب هشت شاخص جمعیتی، زیربنایی، آموزشی، بهداشتی درمانی، ارتباطی، خدماتی، اداری – سیاسی، و اقتصادی تولیدی تعریف و وزن آنها با بهره گیری از روش های آنتروپی و  ahp تعیین شد. برای مقایسه نتایج، از ضریب پراکندگی، میانگین درصد تغییرات و مجموع شدت تغییرات استفاده شد. بر اساس نتایج ضریب پراکندگی، شیوه تاکسونومی روش بهینه برای رتبه بندی است. مقایسه میانگین درصد تغییرات شیوه ها نشان داد که شیوه‏های saw و تاکسونومی درصد تغییرات کمتری نسبت به شیوه topsis دارند و روش مجموع شدت تغییرات نیز نشان داد که شیوه saw در مقایسه با دو روش دیگر دارای کمترین شدت تغییرات است. در مجموع، سنجش سطح توسعه با استفاده از شیوه‏های saw و تاکسونومی منطقی تر و به واقعیت نزدیک تر است.