>
Fa   |   Ar   |   En
   شناسایی کنه‌ها و گونه‌های تیلریا و بابزیا در بزها با دو روش بیولوژی ملکولی و گسترش خونی: مطالعه استانی در شهرستان مشهد ‌  
   
نویسنده خداوردی مجید ,خداوردی ازغندی مجید ,رزمی غلامرضا
منبع تحقيقات دامپزشكي - 1394 - دوره : 70 - شماره : 1 - صفحه:1 -5
چکیده    زمینـه مطالعه: بابزیوز و تیلریوز از بیماریهای مهم انگلی تک یاخته‌ای هستند که توسط کنه‌های سخت منتقل شده و باعث بروز زیان‌های اقتصادی در صنعت دامپروری می‌گردند. ‌هدف: این مطالعه با هدف شناسایی مولکولی آلودگی بابزیا‌ ‌و تیلریا‌ ‌در بزها و کنه‌های ناقل در شهرستان مشهد انجام گرفت. روش کار: 100‌ نمونه خون بز و همچنین تعداد 249 کنه سخت از گله‌های با تاریخچه آلودگی به پیروپلاسموز، جمع آوری شدند. نمونه‌ها در شرایط سرد به آزمایشگاه منتقل گردید . از نمونه‌های خون گسترش تهیه شده و با گیمسا رنگ آمیزی گردید و با میکروسکوپ نوری مورد آزمایش قرار گرفتند. کنه‌ها با استفاده از کلیدهای تشخیص موجود شناسایی شدند. کنه‌ها برحسب جنس وگونه و جنسیت به مجموعه‌های 5 تایی تقسیم گردید. نمونه‌های خون؛ غددبزاقی و تخمدان کنه‌ها . با استفاده از پرایمرهای اختصاصی دو تک یاخته تیلریا‌ ‌و بابزیا‌ ‌مورد آزمایش pcr قرار گرفتند. نتایج: در این مطالعه، در بررسی میکروسکوپی گسترش‌های خونی، هیچگونه نمونه مشکوک به اجرام پیروپلاسمایی مشاهده نشد. از مجموع246 ‌کنه به تـرتیـب ریپـی سفـالـوس تـورانیکـوس127 (6/51)%، درمـاسنتـور مارژیناتوس‌ ‌67(2/27‌)%، هیالوما مارژیناتوم44‌ ‌(9/17‌‌)%، ریپی سفالوس سنگویینوس 4(6/1‌)%، هیالوما آناتولیکوم2 (8/0‌)%، ‌ هیالوما آسیاتیکوم 1‌ (4/0‌‌)%، همافیزالیس سولکاتا‌ 1‌ (4/0‌‌)%شناسایی شدند. کنه غالب در منطقه ریپی سفالوس تورانیکوس‌ ‌تشخیص داده شد. نتایج آزمایشات ملکولی نشان دهنده عدم آلودگی همه نمونه‌های خون بز به تیلریا‌ ‌و بابزیا بودند. تنها در غدد بزاقی کنه هیالوما مارژیناتوم‌ ‌آلودگی به تیلریا‌ ‌تشخیص داده شد. نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج میکروسکوپی و ملکولی هیچگونه آلودگی تیلریایی و بابزیایی در بزهای شهرستان مشهد بدست نیامد. همچنین در این مطالعه کنه رپی سفالوس تورانیکوس‌ ‌کنه غالب آلوده کننده در بزهای این شهرستان بود. نتایج ملکولی فقط آلودگی غدد بزاقی هیالوما مارژیناتوم‌ ‌را به تیلریا‌ ‌تایید نمود.
کلیدواژه بابزیا| ,بز ,شناسایی ملکولی ,تیلریا‌
آدرس دانشگاه فردوسی مشهد, ایران, دانشگاه فردوسی مشهد, ایران, دانشگاه فردوسی مشهد, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved