بیماریزایی استرپتوکوکوس اینیایی در بچه ماهیان تاسماهی ایرانی

زمینه مطالعه: استرپتوکوکوزیس با عامل استرپتوکوکوس اینیایی یکی از بیماریهای مهم صنعت آبزی پروری در مناطق مختلف دنیا می‌باشد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی تجربی بیماریزایی استرپتوکوکوس اینیایی در بچه تاسماهی ایرانی با روش‌های تزریق داخل صفاقی و داخل عضلانی می‌باشد. روش کار: از بچه تاسماهی ایرانی به تعداد 400 عدد و با دامنه وزنی g3 ± 17 استفاده شد. به‌طوری که برای هریک از روش‌های تزریق عضلانی وصفاقی تعداد 5 گروه ماهی در دو تکرار در نظر گرفته شد، (هر کدام از گروه‌ها نیز شامل 12 ماهی.) غلظت باکتری برای تیمارهای هر دو روش تـزریقی شامل: 102‌×‌ 7/4، 103‌×‌ 7/4، 104‌×‌ 7/4 ‚105‌×‌ 7/4، 106‌×‌ 7/4 سلول به ازای هر ماهی بود. گروه‌های شاهد نیز تنها با سرم فیزیولوژی استریل حاوی 9/0%، به میزانml 1/0 به ازای هر ماهی مورد تزریق قرار گرفتند. نتایج: بر اساس نتایج در گروه‌های تیمار، تلفات پس از 24 ساعت آغاز و علایم سستی و بیحالی، شنای مارپیچی، خونریزی‌های سرسوزنی در نقاط مختلف بدن بخصوص در قاعده باله‌ها و پلاک‌های استخوانی ونیز در زیر پوزه‌ها بخصوص در قاعده سبیلک‌ها، متورم شدن و خونریزی و برآمدگی ناحیه مخرج، پرخونی والتهاب در قسمت‌های انتهایی روده و تجمع مایع خونی، آب آوردگی شدید کلیه‌ها، اسکلیوزیس و لوردوزیس و نیز خونریزی‌های سر سوزنی در چشم در اکثر نمونه‌های تلف شده مشاهده شد. گروه‌های شاهد فاقد هر گونه تلفات تا 14 روز پس از آزمایش بودند. در این مطالعه دوز ‌50ld در روش تزریق داخل صفاقی در زمان‌های 48 سـاعـت، 72 ساعت و 96 ساعت به ترتیب: 106×‌ 7/3، 103‌×‌ 8 و103‌×‌ 1/1 سلول باکتری به ازای هرماهی محاسبه گردید، در حالی‌که میزان ‌50ldدر روش تزریق عضلانی به ترتیب 105‌×‌ 4/6، 103‌×‌ 8/1 و 10 ‌×‌ 85/4 سلول باکتری به ازای هر ماهی محاسبه شد که از نظر آماری دارای اختلاف معنی‌داری بود‌(5‌0/0p < ‌.) نتیجه‌گیری نهایی: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان می‌دهد که بچه تاسماهی ایرانی دربرابر استرپتوکوکوس اینیایی‌ ‌ازحساسیت بالایی برخوردار است.