شناسایی مولکولی ژن‌های کد کننده بتا–لاکتاماز وسیع‌الطیف ‌(ESBL) blaCTX-M، blaTEM و blaSHV در اشریشیاکولای‌های جدا شده‌ ‌از مدفوع گاومیش آبی (Bubalus bubalis)‌ در استان آذربایجان غربی، ایران

زمینه مطالعه: ‌آنزیم‌های بتا–لاکتاماز به عنوان مهمترین عامل مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های بتا–لاکتام در میان باکتری‌های گرم منفی در نـظر گرفته می‌شوند. در سال‌های اخیر، تولید آنزیم‌های بتا–لاکتاماز وسیع‌الطیف در میان باکتری‌ها به ویژه باکتری‌های با منشا دامی شیوع فـراوانـی یـافتـه و ایـن مـوضوع از لحاظ بهداشت عمومی حایز اهمیت می‌باشد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی حضور ژن‌های بتا–لاکتاماز وسیــع‌الــطیــف blatem، blactx-m و blashv در جــدایــه‌هـای اشـریشیـاکـولای بـه‌دسـت آمـده از نمـونـه‌هـای‌مـدفـوع گاومیش‌های آبی ‌(bubalus bubalis)‌ به ظاهر سالم با استفاده از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز می‌باشد. روش کار: در این مطالعه، 105 جدایه اشریشیاکولای، که از 135 نمونه‌ مدفوع گاومیش‌های آبی از مناطق مختلف استان آذربایجان غربی (33 جدایه از ارومیه، 33 جدایه از خوی، 24 جدایه از پیرانشهر و 15 جدایه از میـانـدوآب) بـه‌دسـت آمـده بـودنـد، با استفاده از‌ ‌ویژگی‌های بیوشیمیایی و نیز تکثیر ژن‌s rrna23 ‌ شناسایی شدند. سپس، حضور ژن‌های بتا–لاکتاماز وسیع‌الطیف مربوط به گروه‌های ctx-m، tem و shv در بین جدایه‌های اشریشیاکولای‌ ‌مورد مطالعه با روش pcr مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج:‌ ‌در جدایه‌های مورد مطالعه، 47 جدایه از 105 جدایه اشریشیاکولای‌ ‌(8/44)% حاوی ژن blactx-m بوده و 37 جدایه (2/35)% حامل ژن‌blatem ‌ بودند.‌ ‌همچنین 17 جدایه (2/16)% به طور همزمان هر دو ژن blactx-m و blatem را داشتند. بر اساس نتایج، ژن blashv در بین جدایه‌های مورد مطالعه شناسایی نگردید. همچنین هیچ‌گونه اختلاف معنی‌داری در توزیع ژن‌های بتا–لاکتاماز وسیع الطیف در بین مناطق مورد مطالعه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری نهایی:‌ ‌نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که جدایه‌های اشریشیاکولای مقیم دستگاه گوارش گاومیش آبی مخزنی‌ ‌برای بتا–لاکتامازهای وسیع‌الطیف، به ویژه انواع ctx-m و‌tem، بوده و این موضوع از لحاظ بهداشت عمومی و نیز انتقال ژن‌های مقاومت به باکتری‌های بیماریزا باید مورد توجه قرار گیرد