سطح تمایز و عملکرد سیستم عصبی روده‌ای در جنین مرغ

زمینه مطالعه: بروز ناهنجاری‌های تکاملی سیستم عصبی روده‌ای می‌تواند زمینه‌ساز بروز بیماریهای مادرزادی دستگاه گوارش ‌شود. هدف: هـدف از مـطالعه حاضر، ارزیابی نحوه تمایزیافتگی ساختاری و فعالیت سیستم عصبی روده‌ای جنین مرغ بوده است. روش کار: تعداد ‌10 عدد از جنین‌های 19 روزه مرغ با جدا کردن سر قربانی گردیدند و پس از باز کردن محوطه بطنی، قطعاتی از ژژونوم و کولون آنها جمع آوری شدند. حلقه‌های مجزایی از این قطعات روده‌ها تهیه و فعالیت حرکتی آنها در سیستم عضو مجزا مورد بررسی قرار گرفت. این فعالیت‌ها در وضعیت پایه و بدنبال تحریک گیرنده‌های کولینرژیک و آدرنرژیک با آگونیست‌های مربوطه و همچنین تحریک سیستم غیرآدرنرژیک– غیرکولینرژیک توسط تحریک میدان الکتریکی ثبت گردیدند. وضعیت ساختاری قطعات اخذ شده از روده نیز با استفاده از نشانگر glial fibrillary acidic protein (gfap)‌ به روش ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد. نتایج:‌ ‌انقباضات ریتمیک خودبخودی هم در ژژونوم و هم در کولون مجزای جنین نوزده روزه مرغ وجود داشت.‌ ‌تحریکات کولینرژیک به طور معنی‌داری سبب افزایش دامنه انقباضات ژژونوم (01/0 < ‌p ) و کولون (001/0 < ‌p ) نسبت به حالت پایه شد. اما تحریکات آدرنرژیک به شکل معنی‌داری دامنه انقباضات را در ژژونوم (05/0 < ‌p ) و کولون (001/0 < ‌p )‌ کاهش داد. تحریک میدان الکتریکی، موجب کاهش کشش روده مجزای منقبض‌شده با کلرید پتاسیم در ژژونوم (001/0 < ‌p ) و کولون (001/0 < ‌p ) گردید. نتایج مطالعه ایمونوهیستوشیمی حاکی از مثبت بودن واکنش‌پذیری ایمنی گانگلیون‌های عصبی روده‌ای با gfap بوده است.‌ ‌نتیجه‌گیری نهایی: به نظر می‌رسد سیستم عصبی روده‌ای قبل از تولد به تمایزیافتگی ساختاری می‌رسد و می‌تواند سبب تنظیم الگوهای حرکتی روده‌ها شود.