مطالعه تاثیر استفاده طولانی مدت کتوکونازول براسپرماتوژنز و بافت بیضه در موش سوری

زمینه مطالعه: کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماریهای قارچی می‌باشد. مطالعات نشان داده‌اند که این دارو روی تولید هورمون‌های استروییدی از جمله گلوکوکورتیکوییدها و هورمونهای جنسی اثر مهاری دارد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز مزمن کتوکنازول بر روی شاخص‌های اسپرماتوژنز در بافت بیضه موش سوری نر می باشد. روش کار: در این تحقیق 50 سر موش سوری نر نژاد nmri با وزن g30-25 که شرایط نگهداری و تغذیه ای یکسانی داشته‌اند در 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موش‌های سوری دوز کتوکنازول mg/kg( 50) را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. به طوری که یک گروه کنترل (نرمال سالین) و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمان‌های ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ایوزین، از لحاظ شاخص‌های اسپرماتوژنز(ضریب تمایز لوله‌ای tdi، ضریب اسپرمیوژنز si و ضریب بازسازی ri ) مطالعه شد .جهت آنالیز داده‌ها از آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن تست‌های مقایسه چندگانه توکی استفاده شد، مقدار (05/0p < ‌ )برای تعیین سطح معنی دار بودن بین گروه‌ها در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج نشان داد که si و ri در روز پانزدهم و tdi، si و ‌ ri درماه‌های اول دوم و سوم بعد از تجویز دارو در مقایسه با گروه نرمال کاهش معنی دار (05/0)p < ‌ داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تجویز مزمن کتوکنازول باعث کاهش اسپرماتوژنز و شاخص‌های آن در بافت بیضه موش سوری می شود. این کاهش در مقدار tdi، si و ri احتمالاً از طریق کاهش غلظت سرمی تستسترون می باشد. اثر این دارو در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.