مطالعه رادیوگرافی استیوآرتروز در سگ‌ها

زمینه مطالعه: استیوآرتروز یک بیماری غیرالتهابی و غیرعفونی بوده که باعث تغییرات استحاله‌ای پیشرونده در مفاصل متحرک می‌شود و به تدریج ناکارآمدی مفصل را در پی خواهد داشت. هنوز در ایران گزارشی از شیوع بیماری دژنراتیو مفاصل در سگ ارایه نشده است. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رادیو گرافی عارضه استیوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تاثیر گذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ بود. روش کار: این بررسی براساس کلیشه‌های رادیوگرافی و پرونده‌های درمانگاهی سگ‌های ارجاعی به بخش رادیولوژی بیمارستان دام‌های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران طی سال‌های 1382 تا1386 انجام شده است. از تعداد 1896 بیمار ارجاعی به بخش رادیولوژی، 232 بیمار به علت مشکلات مفصلی ارجاع شده و تمام این 232 بیمار مورد ارزیابی رادیوگرافی قـرار گـرفتـه بـودنـد. نتایج: در نهـایت از این میان تعداد 49 قلاده سگ عوارض رادیوگرافی استیوآرتروز را نشان دادند. در 15 مورد از این بیماران(46/6 درصد)عوارض در ستون مهره‌ها و در 34 مورد دیگر (65/14 درصد) عوارض در اندام‌های حرکتی مشاهده گردید. در اندام‌های حرکتی 47 درصد موارد استیوآرتروز در اندام‌های حرکتی قدامی و 53 درصد در اندام‌های حرکتی خلفی مشاهده گردید. بالاترین درصد وقوع استیوآرتروز در بین مفاصل در مفصل لگنی–رانی (23/38درصد) مشاهده گردید. براساس نتایج ایـن بـررسـی عـوارض رادیـوگـرافـی استیـوآرتـروز در سـگ‌هـای نژاد بزرگ(56/34 درصد) بیش از سگ‌های نژاد کوچک (63/13درصد) دیده می‌شود(002/0‌‌p=‌.) درحالی که تفاوت معنی‌داری در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (55/0 =‌.) در بررسی حاضر مشاهده گردید که با افزایش سن درصد ابتلا به شکل اولیه بیماری به طور معنی‌داری بالا می‌رود (01/0‌‌p=‌. ) نتیجه گیری نهایی: بنابر یافته های به دست آمده در این بررسی، وزن بالا و افزایش سن دو عامل مهم و تاثیرگذار در بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل هستند.