سازگاری‌های فراساختاری آبشش ماهی شانک زردباله ‌(Acanthopagrus latus)‌ تحت شرایط اسمزی مختلف

زمینه مطالعه:‌‌سلول‌های غنی از میتوکندری (mrc)‌‌از سلول‌های تخصص یافته اپیتلیومی می باشند که نقش فعال و موثری در تنظیم یونی ایفا می‌کنند. این سلول‌ها در اپیتلیوم آبشش ماهیان به اشکال و انواع مختلف وجود دارند. هدف:‌ ‌در این مطالعه شوری‌های مختلف مصنوعی برای تعییـن الگـوی تغییـرات دهـانـه‌هـای راسـی سلول‌های غنی از میتوکندری در کوتاه مدت و بلندمدت استفاده شد. روش کار:‌‌ماهی شانک زردباله acanthopagrus latus(‌)‌بـرای مدت 21 روز علاوه بر شوری طبیعی محیط در خور موسی ppt( 42)‌ در شوری‌های موردنظر (آب شیرین ppt 60،‌20،5) ‌بـا سـه تکرار برای هر کدام نگهداری شدند. 1، 7 و 21 روز پس از شروع دوره آزمایشی، نمونه‌های آبشش ماهی جهت مطالعه تحت میکروسکوپ الکترونی، در گلوتارآلدهید 2+ % پارافرمالدهید 2% در بافر فسفات (4/7‌ph=‌‌) در دمای oc4 تثبیت شد. ‌ نتایج:‌‌ ‌‌بر اساس مشاهدات تحت میکروسکوپ الکترونی نگاره در اپی تلیوم آبششی، سه نوع‌‌mrc در شوری‌های محیطی مختلف تشخیص داده شد: سلول‌های دارای دهانهی عمیق( deep hole)، کم عمق shallow basin(‌)‌و برآمده ‌ .)wavy convex) بیشتر ‌ mrcها در آب دریا و تمامی آن‌ها در ‌ ppt60 از نوع کم عمق بود. پس از کاهش شوری به ‌ ppt20 غشای راcسی ‌ mrcها به سرعت شروع به بالا آمدن کرد و در روز 7 بسیاری از سلول‌ها از نوع کم عمق و برآمده بودند. ولی در روز 21، ‌ mrcها به حالت قبل از تغییر شوری بازگشتند. در اثر انتقال به محیط‌های‌هایپواسموتیک (‌‌ppt 5 و آب شیرین) تغییرات سریع در غشای راسی مشاهده شد و پس از 21 روز همه‌ی انواع mrc در فیلامنت وجود داشت. نتیجه گیری نهایی:‌‌mrc ‌های کم عمق به عنوان فرم تیپیک آب شور، نیاز فیزیولوژیکی شانک در تنظیم اسمزی در آب دریا و محیط‌های غلیظ تر را فراهم می‌کند، ولی در محیط‌های هایپواسموتیک، عملکرد تمامی انواع ‌ mrc برای تنظیم اسمزی لازم است.