اثر عصاره دارواش و سیاه دانه بر بقا فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با آیروموناس هیدروفیلا در ماهی طلایی

زمینه مطالعه:‌ ‌اخیراً، استفاده از محرک‌های ایمنی و رشد با منشا گیاهی در آبزی‌پروری در سرتاسر جهان رواج یافته است. هدف: ‌این مطالعه بـه‌منـظـور بـررسی اثر تجویز خوراکی عصاره‌های دو گیاه دارواش ‌(viscum album)‌ و سیاه‌دانه ‌(nigella sativa) ‌بر میزان بازماندگی، فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با آیروموناس هیدروفیلا‌ ‌در ماهی طلایی ‌(carassius auratus) انجام شد. روش کار:‌ ‌270 قطعه ماهی طلایی به دو گروه ایمن و غیرایمن و هر گروه به سه تیمار دارواش، سیاه‌دانه و کنترل (در سه تکرار) تقسیم شدند. ماهی‌های هر تیمار به مدت 49 روز با خوراک حاوی5/0% عصاره تغذیه شد، گروه کنترل با خوراک فاقد عصاره تغذیه گردید. در انتهای دوره، میزان بازماندگی، فاکتورهای رشد و مقاومت در برابر عفونت با باکتری آیروموناس هیدروفیلا‌ ‌بین تیمارها مقایسه شد. نتایج: درصد تلفات ماهی‌ها در گروه‌های مختلف 33/9 تا 12% بود و تجویز این دو عصاره تاثیری در میزان بازماندگی تیمار‌ها نداشت (05/0‌p > ‌.) ضریب تبدیل غذایی و درصد افزایش وزن در تیمار دارواش به‌ترتیب 31/0±56/2 و 05/25±6/131% و در تیمار کنترل به‌ترتیب 37/0±12/3 و 53/4±2/73% بود که در تیمار دارواش افزایش معنی‌داری نشان داد (05/0‌p < ‌)، ولی در تیمار سیاه‌دانه فاکتورهای رشد تغییر معنی‌داری نسبت به تیمار کنترل نداشتند (15/0=‌p.) تلفات بعد از چالش باکتریایی نیز در تیمارهای تغذیه‌شده با دارواش کاهش معنی‌داری نشان داد (05/0‌p < ‌)، به‌طوری‌که تلفات در تیمار ایمن و غیرایمن تغذیه‌شده با دارواش به‌ترتیب 40 و 80% بود، درصورتی‌که در تیمارهای کنترل به‌ترتیب 3/63 و 100% بود. سیاه‌دانه تاثیری در تلفات بعد از چالش ایجاد ننمود (45/0=‌p.) نتیجه‌گیری‌نهایی: ‌مصرف خوراکی عصاره دارواش در ماهی طلایی اثرات تحریک ایمنی و رشد مشابه آنچه در حیوانات خونگرم گزارش شده دارد ولی سیاه‌دانه فاقد چنین اثراتی است.‌