تک‌یاخته‌های مژکدار شکمبه در شترهای نژاد بلوچی و سندی

زمینه مطالعه: بررسی تعداد و تنوع جمعیتی تک‌‌یاخته‌‌های شکمبه در نشخوارکنندگان مناطق گوناگون علاوه بر افزودن اطلاعات در زمینه تنوع گونه‌های تک ‌یاخته، تا حدی میزان قرابت حیوانات نشخوارکننده را نشان می‌دهد.‌ ‌هدف: هدف از این پژوهش، مطالعه جمعیت تک‌یاخته‌های مژکدار در شکمبه شترهای یک‌کوهانه از نژادهای بلوچی (14 نفر) و سندی (6 نفر) بود. روش کار: از محتویات شکمبه پس از کشتار نمونه‌برداری شد. نمونه‌ها به داخل ظرف حاوی فرمالین منتقل شدند. در ابتدا تعداد کل تک‌یاخته‌ها شمارش و سپس سلول‌ها در حد جنس و گونه شناسایی شدند. نتایج:‌ ‌میانگین تعداد تک‌یاخته‌های مژکدار در نژاد بلوچی 104‌×‌4/29 و در نژاد سندی 104‌×‌6/35 به ازای هر میلی‌لیتر محتویات شکمبه بود. در هر دو اکوتیپ گونه‌های انتودینیوم دوباردی، دیپلودینیوم کملی، اپیدینیوم ایکوداتوم، اپیدینیوم کوداتوم و کالواسکولکس کملینوس مشاهده شد. فراوانی اپیدینیوم کوداتوم‌ ‌در شترهای سندی /ml(104×15) نسبت به بلوچی /ml(104×12) بیشتر بود (001/0‌p < ‌.) گونه دیپلودینیوم دنتاتوم فقط در نژاد بلوچی /ml(104× 1/18) و گونه یودیپلودینیوم مگی تنها در نژاد سندی مشاهده شد. نتیجه‌گیری‌نهایی: ‌جمعیت مژکداران شکمبه در هر دو نژاد شباهت زیادی به همدیگر دارند. در عین حال، تعدادی از گونه‌ها منحصراً در یک اکوتیپ از شترها وجود دارند و برای میزبان مربوطه اختصاصی هستند.