توراکوسکوپی در مدل حیوانی خرگوش با هدف بافت قلب: معرفی رهیافت دوربین و مد تنفسی اپتیمال

زمینۀ مطالعه: توراکوسکوپی روشی کم‌تهاجم با کاربردهای تشخیصی، درمانی و تحقیقاتی در گونه‌های مختلف است، اما مطالعاتی که به استفاده از این روش در گونه‌های کوچک‌تر حیوانات پرداخته باشند کمتر به چشم می‌خورند. این مسئله می‌تواند به دلیل چالش‌ها و سختی‌های انجام موفقیت‌آمیز این روش در گونه‌های کوچک باشد. هدف: این مطالعه به منظور بررسی عملی بودن و معرفی بهترین رهیافت برای انجام توراکوسکوپی در خرگوش با هدف بافت قلب و همچنین تاثیر پروتکل تنفسی بر میزان تلفات پس از جراحی صورت گرفت. روش‌کار: در این مطالعه از تعداد 20 سر خرگوش سفید نژاد نیوزیلندی استفاده شد. رهیافت‌هایی که برای تروکار دوربین مورد ارزیابی قرار گرفتند رهیافت پارازایفوئیدال و اینترکاستال بودند. همچنین امکان ورود تروکار دوم و بهترین مکان برای ورود آن نسبت به دوربین بررسی شد. شدت آسیب به ریه و میزان تلفات تحت دو مد تنفسی volumecontrolled و  pressurecontrolledبررسی شد. نتایج: دید حاصل از رهیافت پارازایفوئید نسبت به رهیافت اینترکاستال فضایی‌تر است و همچنین برای ورود تروکار دوم تسلط بیشتری در اختیار جراح قرار می‌دهد. برای تروکار دوم فضای بین دنده‌ای 5 و 6 امکان مانور بیشتری برای کار روی قلب در اختیار جراح قرار می‌دهد. در استفاده از مد تنفسی pcv ریه‌ها تا انتهای جراحی سالم و بدون علائم کبدی شدن باقی مانده و استفاده از این مد با تلفات کمتر همراه است. نتیجه‌گیری نهایی: استفاده از رهیافت پارازایفوئیدال و پروتکل تنفسی صحیح امکان کار در قفسه صدری را تحت دیدی واضح مهیا ساخته است و توراکوسکوپی در خرگوش را به مدلی عملی تبدیل می‌کند که می‌تواند در بسیاری از مطالعات تحقیقاتی قلب به کار رود.

Heart As the Target Organ in Thoracoscopy of Rabbit: Introduction of Lens Trocar Approach and Optimal Ventilation Mode

BACKGROUND: Thoracoscopy is a minimally invasive method used in diagnosis and treatment of many disorders in animals, however, its application in smaller species is limited in literature which can be contributed to the challenges faced while performing a minimally invasive procedure in smaller mammals. OBJECTIVES: Evaluating the feasibility and ideal port placement considering heart as the target organ in rabbit. Also, the impact of ventilation protocol on rate of mortality was evaluated. METHODS: Twenty New Zealand white rabbits were used in this experiment. Approaches used for the introduction of the camera were Paraxiphoid and intercostal space, the optimal spot for insertion of the second trocar relative to the camera was also evaluated, lung damage and rate of mortality were assessed under two different mechanical ventilation modes of pressurecontrolled and volumecontrolled. RESULTS: Surgical view gained through the paraxiphoid approach is rather panoramic and spatial than the direct intercostal view, maneuver on the heart with an instrument is easier when the 5th intercostal space is used for the second trocar. With the help of PCV, lungs sustain less damage and atelectasis can be avoided till the end of the procedure and therefore, less mortality is experienced. CONCLUSIONS: Using the Paraxiphoid approach and the correct ventilation protocol provides sufficient working space under good vison, which makes the rabbit thoracoscopic heart model a practical model that can be used in many cardiac experiments.