بررسی تاثیر مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر سمیت زدایی آفلاتوکسینB1 در محیط شکمبه

زمینه مطالعه: آفلاتوکسین‌ها متابولیت‌های ثانویه ناشی از رشد کپک‌ها در خوراک دام می‌باشند. مخمرها میکروارگانیسم‌هایی می‌باشند که توانایی جذب آفلاتوکسین‌ها را دارند. هدف: در این تحقیق تاثیر مخمر ساکارومایسس سرویزیه (ptcc 5177) بر سمیت زدایی و جذب توکسین آفلاتوکسین b1 در شرایط in vitro (محیط شکمبه گاو) بررسی گردید. روش کار: به این منظور از مخمر مورد نظر تیمارهای مختلف (زنده، تیمار شده با اتوکلاو، تیمار شده با حرارت c°‌100 و تیمار شده با اسید) تهیه شد و به محیط شکمبه گاو افزوده شد. سم آفلاتوکسینb1 در مقادیر مختلف (ppb 0، 5، 10 و 20) نیز به محیط شکمبه افزوه شدند و در زمان‌های یک و دو ساعت در دمای c° 37 اینکوباتور گذاری شدند. سپس میزان سم باقیمانده در محیط توسط روش الایزا با استفاده از کیت یوروپروکسیما اندازه‌گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که میکروارگانیسم یاد شده در حالت تیمار اتوکلاو شده بیشترین میزان حذف سم (90.5%) را دارند (0.05>p). همچنین با افزایش زمان انکوباسیون میزان جذب سم به طور معنی‌داری (78%) افزایش یافته است (0.05>p) و با افزایش غلظت سم در محیط کشت توانایی مخمر در جذب سم افزایش می‌یابد. این نتایج بیانگر این مطلب است که میکروارگانیسم در حالت غیر زنده خود توانایی جذب بالاتری را دارد که می‌تواند به دلیل ترکیبات دیواره سلول مخمر باشد. نتیجه گیری نهایی: به عنوان یک راهکار در صنعت خوراک دام استفاده از دیواره سلولی مخمر و یا ترکیبات آن می‌تواند برای کاهش سم آفلاتوکسینb1 مفید باشد.