مقایسه تأثیرتجویز خوراکی و تزریقی عصاره گیاه سرخارگل (echinacea purpurea) بر برخی شاخص های خونی و ایمنی ماهی کپور علفخوار (ctenopharyngodon idella)

زمینه مطالعه: محرک‌های ایمنی با منشا گیاهی در آبزی پروری دارای مزایای زیادی نسبت به واکسن‌ها و آنتی بیوتیک  درمانی هستند. هدف: در این تحقیق اثر تجویز خوراکی و تزریقی سرخارگل (echinacea purpurea) بر برخی پارامترهای ایمنی و خونی ماهی کپور علفخوار ارزیابی شد. روش کار: بدین منظور 240  عدد ماهی آمور به چهار گروه در سه تکرار تقسیم شدند. تیمار اول عصاره اکیناسه را به میزانmg/kg.b.w 400 به روش i.p دریافت نمودند. تیمار دوم میزان 0.5%  پودر سرخارگل در خوراک روزانه خود دریافت نمودند. تیمار سوم و چهارم نیز بترتیب، به عنوان کنترل تزریقی و کنترل خوراکی در نظر گرفته شدند. ماهی‌ها به مدت 40 روز نگهداری شده و در روزهای صفر، 10، 20، 30 و 40 از ماهی‌ها  خونگیری شده و شاخص‌های ایمنی سرم شامل: میزان فعالیت لایزوزیم، قدرت باکتری‌کشی، فعالیت کمپلمان و احیای نیتروبلوتترازولیوم (nbt) و شاخص‌های خونی شامل: هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول‌های قرمز و تعداد و نسبت گلبول‌های سفید  بررسی گردیدند. در روز 40 تیمارها با باکتری آئروموناس هیدروفیلا مواجهه داده شدند. نتایج: نتایج نشان داد که میزان فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم، فعالیت کمپلمان و احیای nbt در تیمار تزریقی افزایش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد داشت (0.05>p) درحالیکه در تیمار خوراکی افزایش قدرت باکتری کشی سرم و احیای nbt در روز 30 و 40 مشاهده گردید (0.05>p). پارامترهای خونی مرتبط به گلبول‌های قرمز در هیچکدام از تیمارها تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند (0.05p). تلفات بعد از چالش در تیمار تزریقی کاهش معنی‌داری نسبت به تیمار کنترل داشت. نتیجه‌گیری‌نهایی: عصاره سرخارگل به عنوان کاندیدی برای تحریک ایمنی غیر اختصاصی ماهی مناسب به نظر می‌رسد.