بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس (lavandula officinalis) براعمال حرکتی در موش صحرایی نر مدل شبه بیماری پارکینسون

زمینه مطالعه: بیماری پارکینسون یک اختلال ناشی از تخریب عصبی است که در حدود 1% از جمعیت بالای 50 سال اثر می‌گذارد. به طور کلاسیک پارکینسون به عنوان یک بیماری مربوط به سیستم حرکتی در نظر گرفته می‌شود و تشخیص آن بر مبنای گروهی از علائم حرکتی نظیر سفتی عضلات، کندی حرکت و اختلال در رفلکس‌های حرکتی و وضعی بنا نهاده می‌شود. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی موش‌های صحرایی مدل شبه بیماری پارکینسون است. روش کار: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند (7=n). علائم بیماری پارکینسون قبل از تجویز عصاره اسطوخدوس به وسیله تزریق درون صفاقی (ip) رزرپین (mg/kg 5 ) ایجاد شد. سه گروه از موش‌های صحرایی مقادیر مختلف عصاره اسطوخدوس (mg/kg, po 400، 300، 200 ) و گروه شاهد نیز به مدت 6 روز و روزی دوبار به همان حجم آب مقطر دریافت کردند. در روز هفتم، سختی عضلات و دیگر علائم پارکینسون به وسیله بار تست، روتارود و میدان باز اندازه گرفته شد. نتایج: در این مطالعه بهبود علائم ناشی از بیماری پارکینسون با استفاده از عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس مشاهده نشد و اختلالات حرکتی آن‌ها در مقایسه با گروه شاهد کاهش نیافت. نتیجه گیری نهایی: عصاره هیدروالکلی اسطوخدوس بر اختلالات حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون بی تاثیر است.