مقایسه هیستولوژی و هیستومتری آبشش ماهی کپور نقره‌ای بالغ و نابالغ

زمینه مطالعه: آبشش یکی از اندام‌های مهم ماهی‌ها است که در ماهیان مختلف دارای عملکرد‌های مختلفی به خصوص تبادل گازهای تنفسی و فرایند‌های فیزیولوژیکی مهمی  مانند تنظیم اسمزی، تنظیم یونی، دفع فرآورده‌های نیتروژنی و تعادل اسید و باز می‌باشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین و شناسایی ساختار بافت شناسی و هیستومتری آبشش ماهی کپور نقره‌ای بالغ و نالغ انجام گرفت. روش کار: جهت مطالعه هیستومتریک، از آبشش ماهیان بالغ و نابالغ نمونه‌هایی به ضخامت حداکثر cm 0.5 برداشته و پس از ثبوت در فرمالین 10% و طی مراحل معمول تهیه مقاطع بافتی، برش‌هایی به ضخامت µ 5 تا µ 6 تهیه و مورد رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین و پریودیک اسید شیف قرار گرفتند. نتایج: در این پژوهش آبشش 10 قطعه ماهی کپور نقره‌ای نابالغ با میانگین طول کل بدن cm 0.36 ± 10.95 و میانگین وزنی g 1.08 ± 12.02 و 10 قطعه ماهی کپور نقره‌ای بالغ با میانگین طول کل بدن cm 1.07 ± 41.40 و میانگین وزنی g 66.6 ± 1050 با حدود سنی 7 ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. آبشش ماهیان در حالت ماکروسکوپی از 4 جفت کمان آبششی تشکیل شده که در محفظه آبششی و در طرفین سر ماهی قرار دارد و در حالت تازه به رنگ قرمز روشن می‌باشد. براساس نتایج میکرومتریک ضخامت بافت پوششی لاملای اولیه و خارهای آبششی در سمت راست و چپ در همه قسمتهایی که مورد مطالعه قرار گرفت در بالغین و  نابالغین دارای تفاوت معنی‌داری نبود، تنها ضخامت بافت پوششی خار آبششی در قسمت نوک خار در بالغین بیشتر از نابالغین بود. تعداد منافذ خار آبششی با افزایش وزن ماهی کاهش یافته و اندازه آن‌ها بزرگتر می‌شود. همچنین در ماهیان بالغ تعداد سلول‌های موکوسی در قسمت چماقی‌شکل و در نابالغین در بدنه لاملای اولیه بیشتر از سایر قسمت‌ها مشاهده گردید، که نشان دهنده ترشح موکوس بیشتری در این ناحیه می‌باشد. نتیجه گیری نهایی: بافت پوششی و لاملاهای این ماهی تفاوتی با سایر ماهیان هم خانواده خود نداشت تنها تفاوت در اندازه و شکل خارهای آبششی می‌باشد.