بررسی مقدماتی رخداد دیسپلازی مفصل لگنی-رانی بر اساس معاینات بالینی و رادیولوژی در سگ‌های نژاد بزرگ ارجاعی به بیمارستان آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد

زمینه مطالعه: دیسپلازی مفصل لگنی‌رانی یک بیماری توارثی غیر‌مادرزادی می‌باشد که مخصوصا در نژادهای بزرگ جثه رخ می‌دهد. تعداد زیادی از سگ‌های درگیر، نشانه‌ی بالینی خاصی را نشان نمی‌دهند و این بیماری به تدریج سبب ناتوان شدن و ضعیف شدن سگ‌ها می‌شود. هدف: بررسی مقدماتی رخداد این بیماری براساس معاینه بالینی و رادیولوژی در سگ‌های نژاد بزرگ ارجاعی. روش کار: تعداد 36 قلاده سگ نژاد بزرگ بعد از انجام معاینات بالینی و تست ارتلانی، با استفاده از حالت گماری پشتی شکمی با پاهای کشیده جهت بیماری دیسپلازی مفصل لگنی‌رانی مورد ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از سیستم درجه‌بندی fci به 5 درجه a، b، c، d و e طبقه‌بندی شدند. همچنین روش pennhip جهت اندازه‌گیری di اجرا شد. نتایج: دیسپلازی مفصل لگنی‌رانی در72.2% سگ‌ها تشخیص داده شد که 11.1% بصورت یکطرفه و 61.1% دوطرفه درگیر بودند. 73% موارد درگیر از جنس نر بودند. از 14 قلاده سگ دارای علامت بالینی، دیسپلازی مفصل لگنی رانی در 11 قلاده مثبت گزارش شد و در 22 قلاده سگ فاقد علائم بالینی، 15 قلاده واجد دیسپلازی مفصل لگنی رانی بودند. تست ارتلانی در 33 مورد منفی کاذب و در 6 مورد مثبت کاذب نشان داد. نتیجه‌گیری نهایی: با توجه به رخداد نسبتا بالای این عارضه، ارزیابی رادیولوژی مفصل لگنی‌رانی در نژادهای مستعد به منظور تشخیص و برنامه‌های غربالگری دیسپلازی مفصل لگنی‌رانی ضروری می‌باشد و نباید فقط بر اساس معاینات بالینی و تست ارتلانی در مورد وضعیت مفصل اظهار نظر کرد.