تعیین میزان آلودگی قارچی خوراک طیور و اجزاء آن در مرغداری های گوشتی تربت حیدریه، استان خراسان رضوی، ایران

زمینه مطالعه: خوراک آلوده طیور می تواند منجر به از دست رفتن مواد مغذی و اثرات مضر بروی تولیدات طیور و سلامت عمومی گردد. هدف: این تحقیق آلودگی قارچی موجود در خوراک طیور و اجزای آن را در مرغداری های گوشتی شهرستان تربت حیدریه مورد بررسی قرار داد. روش کار: از سه نوع خوراک مختلف، تعداد 240 نمونه جمع آوری شد. بعد از آماده سازی نمونه ها رقت های متوالی تهیه گردید و مقدار 0.1 میلی لیتر از هر رقت در محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل کشت داده شد و در دمای 27 درجه سانتیگراد به مدت یک هفته انکوبه شدند. پرگنه های های قارچی موجود در هر محیط کشت شمارش گردیدند.تشخیص قارچ ها بر مبنای خصوصیات مورفولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 انجام شد. نتایج: از 240 نمونه جمع آوری شده 205 نمونه (85.14%) آلوده به قارچ بودند که بیشترین میزان آلودگی قارچی در نمونه های ذرت (32.5%) و پس از آن در سویا (29.16%) و خوراک کامل(23.75%) مشاهده گردید. فوزاریوم (41.3%)، پنی سیلیوم (37.9%)، کلادوسپوریوم (21.3%)، پسیلومایسس (17.1%)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (13.3%)، آسپرژیلوس نیجر (12.9%) و مخمرها (12.9%) به ترتیب فراوان ترین قارچ های جدا شده از نمونه ها بودند. فراوانی قارچ های با توان بالقوه توکسین زایی نسبت به قارچ های غیر توکسین زا اختلاف معنی داری داشت( p<001.0). میانگین شمارش کلی قارچ ها 105 × 2.9 واحد تشکیل دهنده کلونی/گرم بود. نتیجه گیری نهایی: یافته های این پژوهش، شیوع بالای آلودگی قارچی و همینطور فراوانی زیاد قارچ های توکسین زا را در خوراک طیور نشان داد. بنابراین مواد خام خوراک عامل مهمی برای ورود آلودگی قارچی بوده و رشد قارچ ها باعث کاهش ارزش غذایی خوراک مصرفی می شوند لذا برنامه ربزی جهت کنترل و حذف آنها از جیره توصیه می گردد.