مطالعه مورفولوژیکی و مورفومتریکی استخوانچه های گوش میانی در جنین های 91 تا 117 روزه گوسفند ماکویی

چکیده زمینه مطالعه: استخوانچه‌های گوش میانی دارای نقش بسیار اساسی در انتقال صوت به گوش داخلی و در نتیجه در درک اصوات می‌باشند و با توجه به اینکه مطالعه‌ای در زمینه مورفولوژی و مورفومتری استخوانچه‌ها در دوره جنینی گوسفند یافت نشد این مطالعه صورت گرفت. هدف: مطالعه مورفولوژیکی و مورفومتریکی استخوانچه‌های گوش میانی در دوره جنینی گوسفند ماکویی. روش‌کار: تعداد 8 عدد جنین گوسفند بین 91 تا 117 روزه از کشتارگاه صنعتی ارومیه جمع‌آوری گردید. بعد از جدا نمودن سر، استخوانچه‌های گوش میانی از حباب صماخی خارج گردیدند و هر یک از استخوانچه‌ها بطور جداگانه و با استفاده از استرئومیکروسکوپ از نظر آناتومیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند سپس پارامترهایی از قبیل شکل ظاهری، ابعاد و زوائد هر یک از استخوانچه‌ها اندازه‌گیری گردیدند. نتایج: یافته‌های آناتومیکی نشان دادند که در داخل حفره صماخی به ترتیب از سمت خارج به داخل استخوانچه‌های چکشی، سندانی و رکابی قرار دارند. در استخوانچه چکشی، زائده قدامی وجود ندارد ولی در محل این زایده یک ورقه استخوانی پهن که در حد فاصل بین سر و زائده عضلانی استخوانچه چکشی قرار دارد و به حلقه صماخی مداومت می‌کند، قرار دارد. در استخوانچه سندانی، استخوانچه عدسی شکل وجود ندارد. در استخوانچه رکابی، زائده عضلانی وجود ندارد و در محل اتصال سر استخوانچه رکابی به پایک خلفی این استخوانچه، سطح مشخصی برای اتصال تاندون انتهایی عضله رکابی وجود دارد. نتیجه‌گیری نهایی: در این مطالعه، آناتومی استخوانچه‌های گوش میانی همانند گوش میانی سایر حیوانات بوده ولی یکسری اختلافات در آناتومی این استخوانچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در جنین‌های مورد مطالعه مشاهده شد که می‌تواند در نحوه تکامل این استخوانچه‌ها و روند ایجاد و تشخیص ناهنجاریهای گوش میانی مورد استفاده قرار گیرد. داده‌های بدست آمده با استفاده از anova یکطرفه و تست تعقیبی tuckey آنالیز شدند.