مطالعات بافت شناسی و هیستوشیمی نای در شترمرغ (گردن آبی)

زمینه مطالعه: نای اصلی ترین مجرای عبور هوا بوده که ازنظر جانورشناسی اهمیت زیادی در طبقه بندی پرندگان داشته و دارای تفاوت هایساختاری زیادی بین گونه های مختلف پرندگان است. هدف: این مطالعه به منظور تعیین ساختار بافت شناسی و هیستوشیمی نای در شترمرغ انجامگرفت. روش کار: 16 نای از 8 جفت شترمرغ نر و ماده آفریقایی گردن آبی سالم 9 ماهه از کشتارگاه اصفهان انتخاب شد. هر نای به سه قسمتقدامی، میانی و خلفی تقسیم و جهت پایدارسازی به فرمالین بافر 10 ٪ منتقل شد. برش های بافتی با هماتوکسیلین-ائوزین و رنگ آمیزی هایاختصاصی شامل ماسون تری کروم، ورهوف، فوت، ون گیسون پریودیک اسید شیف و آلسین بلو رنگ آمیزی گردید. نتایج: نای شترمرغ از طبقاتمخاطی-زیرمخاطی، غضروفی، ماهیچ های و سروزی تشکیل شده است. بافت پوششی از نوع شبه مطبق استوانه ای مژه دار و شامل غدد حبابیساده موکوسی از سلول های جامی بود. این غدد در رنگ آمیزی پاس واکنش منفی ولی در آلسین بلو، واکنش مثبت نشان دادند. بافت همبند پارین-زیرمخاط از نوع سخت بود. ماهیچه مخاطی وجود نداشت. طبقه غضروفی و ماهیچ های از ماهیچه جناغی-نایی و حلقه های غضروفی تشکیلشده بود. حلقه های نایی صرفاً از نوع غضروف شفاف بود و بافت استخوانی در هیچکدام از آن ها، مشاهده نگردید. طبقه سروزی از بافت همبندسست حاوی گانگلیون عصبی پاراسمپاتیکی، سلول های چربی، رگ های خونی، و هر سه رشته بافت همبندی تشکیل شده است. 3 غضروفخلفی نای، بخش صماخی جعبه صدا را بوجود می آورند. ساختار بافت شناسی نای بین شترمرغان نر با ماده، تفاوت قابل توجهی نداشت. بجزکاهش تعداد غدد موکوسی در قسمت خلفی نای، اختلاف بافتی قابل توجهی بین قسمتهای مختلف نای مشاهده نگردید. نتیجه گیری نهایی:براساس این مطالعه می توان بیان کرد که گرچه ساختار بافت شناسی و هیستوشیمی نای شترمرغ به برخی گونه ها مشابهت هایی دارد ولی دارایتفاوت هایی نیز می باشد.