تدوین بسته‌ی آموزشی خودفرمانی و تعیین اثر‌بخشی آن بر انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی‌انگیزگی دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه تهران

پپژوهش حاضر با هدف تدوین بسته‌ی آموزشی خودفرمانی و تعیین میزان اثربخشی آن بر انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، و بی‌انگیزگی دانش آموزان دوره‌ی دوم متوسطه انجام شد. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا بسته‌ی آموزشی خودفرمانی با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای تدوین، و سپس میزان نسبت روایی محتوا (cvr) و شاخص روایی محتوا (cvi) آن توسط متخصصین تعیین گردید. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای، یک کلاس 22 نفره و یک کلاس 20 نفره‌ی دهم تجربی به ترتیب در گروه آزمایشی و گروه کنترل قرار گرفتند(که گروه آزمایشی دو نفر افت داشت). گروه آزمایشی در 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، بسته آموزشی را دریافت نمودند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. یافته‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس، و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان شاخص روایی محتوا (cvi) برای تمامی هدفها در بسته‌ی آموزشی بین 0.9 تا 1، و میزان نسبت روایی محتوا (cvr) برای تمامی هدفها در پروتکل آموزشی بین 0.8 تا 1 بهدست آمد. یافته‌ها نشان داد که بسته‌ی آموزشی خودفرمانی بر انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی‌انگیزگی دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه تهران اثر‌گذار است. همچنین بین پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد که نشان‌دهنده‌ی پایداری اثرات یادگیری است. در نتیجه، بسته‌ی آموزشی خودفرمانی، توانایی ارتقاء انگیزش درونی و بیرونی، و کاهش بی‌انگیزگی و ارتقاء کیفیت آموزشی را در دانش آموزان دوره‌ی متوسطه دارد.