تاثیر دو میزبان گیاهی بر واکنش تابعی حشرات کامل سن Orius albidipennis (Hem.: Anthocoridae) نسبت به تراکم‌های مختلف لارو سن دوم تریپس پیاز، Thrips tabaci (Thys.: Thripidae)

تریپس پیاز، thrips tabaci lindeman، از مهم‌ترین آفات سبزی و صیفی و گیاهان زینتی در تمام نقاط دنیا می‌باشد. واکنش تابعی سن شکارگر orius albidipennis reuter نسبت به تراکم‌های مختلف لارو سن دوم تریپس پیاز، مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش‌هایی به‌منظور بررسی اثر دو میزبان گیاهی (خیار و لوبیا) روی واکنش تابعی و پارامترهای آن (‌قدرت جستجو و زمان دست‌یابی) در حشرات کامل سن ماده نسبت به تغذیه از لارو سن دوم تریپس پیاز، در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. برای انجام آزمایش واکنش تابعی، از تراکم‌های 2، 5، 10، 20، 30 و 40 استفاده شد. این آزمایش روی گیاهچه‌های خیار و لوبیا که در گلدان‌های کوچک به قطر 4 و ارتفاع 7 سانتی‌متر کاشته شده بودند، انجام شد. به هر سن ماده‌ی دارای دو روز عمر اجازه داده شد که به مدت 24 ساعت از هر کدام از تراکم‌های تریپس تغذیه کند. بعد از این مدت، سن‌ها خارج شده و تعداد تریپس‌های تغذیه‌شده شمارش شدند. هر تراکم 10 بار تکرار شد. آزمایش در دمای 29-25 درجه‌ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره‌ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. نتیجه‌ی رگرسیون لجیستیک، نوع دوم واکنش تابعی را روی هر دو میزبان گیاهی نشان داد و با مدل راجرز به‌خوبی مطابقت داشتند. نوع واکنش تابعی تحت تاثیر میزبان‌های گیاهی قرار نگرفت. قدرت جستجو (a)، ‌زمان دست‌یابی (th) و حداکثر نرخ شکارگری برآورد‌شده روی گیاهچه‌‌ی خیار به‌ترتیب 013/0 ± 073/0، 12/0 ± 67/1 و 37/14 و روی گیاهچه‌ی لوبیا به‌ترتیب 02/0 ± 095/0، 11/0 ± 51/1 و 89/15 بودند. اگرچه اختلاف معنی‌داری بین پارامترهای تخمینی شکارگر روی دو گیاهچه وجود نداشت اما دامنه‌ی دمایی وسیع هم می‌تواند در این مورد تاثیرگذار باشد.