بررسی اثرات حشره‌کش‌های اندوسولفان، ایمیداکلوپرید و ایندوکساکارب روی تخم، لارو سن سوم و شفیره‌ی بالتوری سبز Chrysoperla carnea (Neu.: Chrysopidae).

بالتوری سبز به‌دلیل پراکنش جغرافیایی وسیع، سازگاری مناسب با سامانه‌های کشاورزی، رفتار تغذیه‌ای، قدرت جستجوگری بالا و امکان پرورش و تکثیر نسبتاً آسان آزمایشگاهی یکی از گونه‌های مهم مورد استفاده در برنامه‌های کنترل زیستی است. پرورش حشرات کامل بالتوری سبز با غذای مصنوعی و پرورش لاروها با تغذیه از تخم‌های شب‌پره‌ی مدیترانه‌ای آرد در گلخانه‌ انجام شد. سمیت حشره‌کش‌های ایمیداکلوپرید، ایندوکساکارب و اندوسولفان روی مراحل تخم به روش غوطه‌ورسازی، لاروهای سن سوم به روش تماسی و شفیره به روش تیمار موضعی بررسی شد. اثرهای زیرکشندگی این حشره‌کش‌ها با تیمار لاروهای سن سوم با دز مزرعه‌ای هر حشره‌کش، به روش سم‌شناسی دموگرافیک در دمای 2 ± 26 درجه‌ی سلسیوس، رطوبت نسبی 10 ± 60 درصد و دوره‌ی نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی انجام شد. هیچ‌کدام از سه حشره‌کش مورد آزمایش حتی در غلظت‌های بالاتر از دز مزرعه‌ای، اثر تخم‌کشی قابل توجهی روی تخم بالتوری سبز نداشتند. در مرحله‌ی شفیرگی، مقادیر ld50 برای اندوسولفان، ایمیداکلوپرید و ایندوکساکارب به‌ترتیب 144، 33 و 21 میگروم ماده‌ی تکنیکال به ازای هر حشره برآورد گردید. حشره‌کش‌ها در غلظت‌های توصیه‌شده‌ی مزرعه‌ای اثر کشندگی قابل توجهی روی لاروهای سن سوم بالتوری سبز نشان ندادند، بنابراین مقادیر lc50 آن‌ها برای این مرحله‌ی زیستی تعیین نشد. اثرهای زیرکشندگی با استفاده از تیمار با دز مزرعه‌ای بررسی گردید. از بین فراسنجه‌های مورد بررسی فقط نرخ تولیدمثل خالص بین شاهد و تیمارها اختلاف معنی‌داری داشت. با وجود این، اختلاف بین تیمارهای حشره‌کش معنی‌دار نبود. بیشترین و کمترین ‌نرخ ذاتی افزایش جمعیت در شاهد (176/0) و تیمار ایندوکساکارب (152/0) به‌دست آمد. ترتیب سمیت این ترکیبات ‌به روش سم‌شناسی حاد و دموگرافیک به‌صورت: ایمیداکلوپرید < ‌اندوسولفان < ‌ایندوکساکارب تعیین شد.