بررسی اثر کم آبیاری به روش جویچه ای یک در میان بر عملکرد ذرت دانه ای در شمال خوزستان

کمبود آب و کاهش تدریجی منابع آبی با کیفیت مناسب، از مهم ترین عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی در اکثر نقاط جهان ایران به شمار می رود . از اینرو پژوهش در زمینه بهینه سازی مصرف آب در مزارع کشاورزی جهت نیل به مقدار بهینه سازی مصرف آب ، کم آبیاری به روش جویچه ای یک د رمیان می باشد . به منظور بررسی تاثیر آبیاری حویچه ای یک در میان بر عملکرد ذرت دانه ای این طرح در قالب آزمون t در تابستان 1379 و 1380 در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد - دزفول با بافت سیلتی رسی لوم اجرا گردید . تیمارهای مورد بررسی در این طرح عبارت بودند از :تیمار 1- آبیاری جویچه ای یک در میان متناوب تا زمان شروع گلدهی ، تیمار 2- آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت تا زمان شروع گلدهی تیمار، 3- آبیاری جویچه ای یک در میان متناوب تا آخر دوره رشد ، تیمار 4- آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت تا آخر دوره رشد تیمار، 5- آبیاری برنامه ریزی شده ( تیمار شاهد )آبیاری جویچه ای یک در میان متناوب به این مفهوم است که یکی از دو جویچه مجاور به صورت متناوب آبیاری گردیده لیکن در آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت فقط یکی از دو جویچه مجاور درکلیه آبیاری ها آب دریافت نموده است . در آبیاری برنامه ریزی شده تیمار 5 ، زمان آبیاری از طریق تشتک تبخیر و مدت زمان آبیاری تیمارهای 1 تا 4 بر این اساس برنامه ریزی شدند نتایج دوسال آزمایش نشان داد که میزان عملکرد دانه با رطوبت 14 درصد در سه تیمار 1، 2، 5 در یک سطح آماری قرار داشته است (آلفا = 5%) ضمن آنکه میزان آب صرفه جویی شده در تیمار 1 نسبت به آبیاری برنامه ریزی شده تیمار 5 در حدود 30 درصد بود . از این نظر با توجه به میزان آب صرفه جویی شده می توان سطح زیر کشت ذرت را افزایش داده و در نهایت سودخالص بیشتری عاید کشاورز نمود.