بررسی عوامل جغرافیایی در نظام استقرار سکونتگاه ها با تآکید بر تکنیک های کمی (پژوهش موردی: ناحیه ویلکیج از توابع شهرستان نمین )

به طور کلی بنیان های جغرافیایی به دو دسته بنیان های طبیعی و انسانی تقسیم می گردند. مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که ساختار نظام استقرار ضمن تاثیر پذیری از بنیان های انسانی در ارتباط با بنیان های طبیعی شکل گرفته اند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیونی متغیرهای مورد بررسی و توزیع سکونتگاهها نشان می دهد که بین تیپ اراضی و توزیع سکونتگاه ها همبستگی مستقیم و معنی دار و بین طبقات ارتفاعی و توزیع سکونتگاه ها همبستگی معکوس و معنی دار وجود دارد. در کنار بنیان های طبیعی در ارتباط با بنیان های انسانی، موقعیت کارکردی نیز در نظام استقرار تاثیر می گذارد. موفقیت کارکردی اگر چه وابسته به موفقیت طبیعی است، شامل موقعیت محلی، ناحیه ای و فرا ناحیه ای نیز می باشد.