آسیب پذیری سکونتگاه های روستایی از فعالیت گسل و ضرورت جابجایی آنها (نمونه موردی : روستاهای واقع در امتداد گسل شمالی میشو)

گسل شمالی میشو با جهت شرقی- غربی در دامنه شمالی توده کوهستانی میشوداغ آذربایجان (شمالغرب ایران) کشیده شده است. مطالعات انجام شده روی عملکرد این گسل و شاخه های فرعی آن نشانگر فعال بودن آنهاست. گسل مزبور واحدهای زمین شناختی وتوپوگرافی دامنه شمالی میشو را از هم جدا نموده و از این طریق نه تنها نقش موثری در مکان گزینی روستاهای واقع در مسیر یا مجاورت گسل (گلجار، محبوب آباد، انامق، عیش آباد، پیربالا، باغلار، سرخه، گزافر و زنجیره) داشته، بلکه فعالیت آن مشکلاتی را نیز برای ساکنین این روستاها فراهم آورده است. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از داده های حاصل از مطالعات میدانی و اسناد و مدارک کتابخانه ای، میزان آسیب پذیری هر یک از این سکونتگاه ها از فعالیت گسل با توجه به ویژگی های زمین شناختی، ژئومرفولوژیکی، توپوگرافیکی، و نوع مصالح بکار رفته در ساختمان های مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که مهم ترین خطر تهدید کننده روستاهای واقع در مسیر یا مجاورت گسل شمالی میشو و شاخه های فرعی آن، خطر فعالیت های احتمالی گسل و لرزش های حاصل از آن است عوامل دیگری از قبیل نامناسب بودن ساخت و سازها، مقاومت کم مصالح بکار رفته در ساختمان ها و عمر زیاد آنها، استقرار بر روی عناصر منفصل و نا مقاوم، شیب زیاد و خطر سیالی شدن مواد سازنده نشستگاه روستاها و بالاخره ناپایداری دامنه های مشرف به روستاها و خطر حرکات توده ای، آسیب پذیری این روستاها را تشدید می کند. بر این اساس، توجه به عوامل ژئومرفولوژی و تاثیر پدیده های مرفوژنیک در تصمیم گیری هایی که منجر به تهیه طرح های عمران روستایی می شود، ضرورت دارد.