تحلیل الگوهای روابط و مناسبات شهر و روستا در نواحی روستایی اطراف تهران

با توجه به انواع، علل و پیامدهای روابط شهر و روستا در اطراف تهران، این روابط را می توان بیشتر بر اساس مدل حومه توجیه و تبیین کرد. بدین ترتیب که نواحی روستایی شمال و جنوب تهران متناسب با ویژگی ها و امکانات خود، به عنوان عرصه ای تکمیلی برای ایفای نقش های شهر تهران درآمده و یا به عبارتی دیگر، این شهر بخشی از کارکرد خود را به نواحی روستایی اطراف منتقل کرده است. بطور کلی، در نواحی کوهستانی شمال تهران عمدتا کارکردهای تفریحی - فراغتی رواج یافته که شکل گیری و گسترش خانه های دوم از آثار آن می باشد و بر عکس، در نواحی روستایی جنوب تهران کارکردهای متنوعی شامل سکونتی - خوابگاهی، صنعتی - کارگاهی و تاسیسات و تجهیزاتی گسترش یافته است. ایجاد و گسترش این کارکردها در نواحی روستایی طی چند دهه گذشته حرکتی خودجوش و در کلیت آن ، فاقد هرگونه اقدام برنامه ریزی شده بوده و به همین دلیل آثار و پیامدهای نامطلوبی در زمینه های مختلف بر جای گذاشته است؛ به طوری که کنترل و هدایت این تحولات در راستای توسعه پایدار و یکپارچه شهر و روستا در این ناحیه ضروری می باشد.